Γράφει ο/η Κβκ
|
01.11.08
|
"Αφού δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί να τα μαζέψουμε και να φύγουμε σ'άλλη γη,σ'άλλα μέρη και επειδή, ίσως, τελικά το πιο σημαντικό είναι να αντιστέκεται κανείς στην πόλη του με τον πιο απλό τρόπο, τη στάση του, καταρχήν κάναμε τους astyplaz και μετά την ομάδα μπλάνκο.
Μουσικοί και αρχιτέκτονες, ηλεκτρολόγοι και φυσικοί, παιδιά που αγαπούν την Αθήνα, ενώθηκαν σε μια ομάδα για την αισθητική βελτίωση της πόλης των Αθηνών.Φιλοδοξούν να αποτελέσουν, πριν και πέρα από οποιαδήποτε δράση, τους νέους Αθηναίους με την ποιότητα, την ευαισθησία και το μέτρο που διαχρονικά συνοδεύουν την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη...
Υπάρχουν 0 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 10.12.08 )
|
Διαβάστε περισσότερα...
|
|
Γράφει ο/η Μαριετίνα Αθ. Τσιριγώτη
|
30.10.08
|
Η χωριανή μας Μαριετίνα Τσιριγώτη, που μέχρι πρόσφατα και για δύο περίπου χρόνια ήταν εγκαταστημένη οικογενειακώς στο νησί της Λέσβου, μας έστειλε το παρακάτω κείμενο για την πανέμορφη Μόλυβο:
«Η πόλη της Μήθυμνας (Μόλυβος) βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού. Τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι το χωριό κατοικείται από την εποχή του Χαλκού. Ο παραδοσιακός χαρακτήρας του οικισμού, η οργανωμένη κοινωνική ζωή και η ζεστή φιλοξενία των κατοίκων του κερδίζουν τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή.
Η πόλη είναι ριζωμένη πάνω στο βράχο, που δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο και φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Ο σημερινός οικισμός είναι απλωμένος γύρο και κάτω από το κάστρο….
Υπάρχουν 0 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 10.12.08 )
|
Διαβάστε περισσότερα...
|
|
Φθινοπωρινά χρώματα...
|
PDF
|
| Εκτύπωση |
|
E-mail
|
|
Μοναχικό λουλούδι...
|
PDF
|
| Εκτύπωση |
|
E-mail
|
Γράφει ο/η Κβκ
|
22.10.08
|
Αυτό το περίεργο λουλούδι-φυτό στέκει σε ένα σοκάκι της Βενετιάς, ολομόναχο και αγέρωχο, ατενίζοντας το χωριό από τη μια μεριά στην άλλη, τον κάμπο και τους γύρω λόφους. Έτσι και η ίδια η συνοικία, με το όνομα που παραπέμπει στην παλαιότερη ιστορία του τόπου μας, χωριστή κατά κάποιο τρόπο από τον υπόλοιπο οικισμό, με λιγοστούς πλέον κατοίκους, σιωπηλή και αδιαμαρτύρητη προσπαθεί να μαντέψει το μέλλον της, το μέλλον ολόκληρου του χωριού. Ένα στοίχημα ανάμεσα στην αποψίλωση και την αναζωογόνηση, σε μια περίοδο εμφανούς καμπής τις τελευταίες δεκαετίες, ύστερα από μια μακρά περίοδο ανόδου.
Στο κέντρο της συνοικίας η εκκλησία του Αγίου Ιακώβου (που μεθαύριο γιορτάζει), περιτριγυρισμένη από δαφνιές και κυπαρίσσια, στη συνέχεια η μεγάλη συκιά στο σταυροδρόμι, ταυτισμένη τα τελευταία χρόνια με τη φιγούρα του συχωρεμένου του Βλαδίμηρου που απολάμβανε τη βαθιά της σκίαση και αμέσως μετά η (μια από τις λιγοστές πλέον στο χωριό) πέτρινη σαρτσάδα, που οδηγεί στον κεντρικό δρόμο. Πολύ αραιά πλέον συναντάς κίνηση σε αυτή τη διαδρομή, πλην ειδικών περιπτώσεων. Παρόλα αυτά, δεν λείπει η μικρή αναλαμπή...χωριανοί και ξένοι ανασκευάζουν με όμορφο τρόπο και γούστο μερικά παλιά ιδιόκτητα ή αγορασθέντα σπίτια...Οι μεν γιατί πρόκειται για την οικογενειακή τους συνέχεια, οι δε γιατί αναζητούν στο μεσογειακό περιβάλλον ένα πρόσθετο καταφύγιο...
Υπάρχουν 0 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 10.12.08 )
|
|
Γράφει ο/η Κβκ
|
19.10.08
|
Ξημέρωμα Κυριακής και το «λάλημα του ρούβελα», σύμφωνα με τη διάλεκτο των κυνηγών, θα μας βρει στην πλαγιά του Παντοκράτορα με θέα τους Οθωνούς και την Ερείκουσα. Πίσω από τα κυνηγόσκυλα, την Κέλυ και τη Λάρα, ξεκινάει το ανέβασμα και το πέρασμα από διαδοχικά επαναλαμβανόμενα ορεινά τοπία, που αποκαλύπτουν μιαν άλλη Κέρκυρα, στο λιγοστό ακόμη φως του πρωινού: μικρά ξέφωτα, περιτριγυρισμένα από πουρνάρια, διάσπαρτα από βράχια και φιλοτεχνημένα με χαμηλές πέτρινες λιθιές, με εμφανή τα ίχνη από τα πάμπολλα υπαίθρια αλώνια, αδιάψευστους μάρτυρες μιας άλλης εποχής που η ζωή ήταν περισσότερο προσκολλημένη στην καλλιέργεια της γης και τη βοσκή των ζώων.Κάθε σου βήμα στο ανέβασμα, στο υψόμετρο των 900 περίπου μέτρων, κάνει ολοένα πιο έντονη την αίσθηση προσέγγισης στο ουράνιο φως, που με την πέρασμα της ώρας ξεθαρρεύει και καθαρίζει το τοπίο από τη μουντάδα του αυγινού.
Η επιστροφή οδηγεί αναπόφευκτά στον οικισμό του Στρινύλα, στην πασίγνωστη πλατεία με τον γέρικο πλάτανο. Λίγος αχνιστός καφές με στάγματα ούζου είναι το καλύτερο τονωτικό μετά την δίωρη πεζοπορία. Ρουφώντας τον αργά, αφήνεσαι στις διηγήσεις των ντόπιων για τους ρυθμούς της ορεινής (για τα κερκυραϊκά δεδομένα) διαβίωσης, για τις δύσκολες εποχές που το νερό έφτανε ίσα-ίσα για το πότισμα των ζώων, ενώ οι κάτοικοι αρκούνταν στο γάλα και το κρασί (το περίφημο μοσχάτο), αλλά και για τις δύσκολες μέρες που έρχονται...
Υπάρχουν 1 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 10.12.08 )
|
|
|
|
<< Αρχική < Προηγ. 1 2 Επόμ. > Τελευταία >>
|
Αποτελέσματα 1 - 9 από 15 |