Παραμονή του Άη-Νικόλα, σούρουπο. Στο βάθος του ορίζοντα οι «ψυχρές» γαλαζο-κίτρινες αποχρώσεις, προμηνύουν πτώση της θερμοκρασίας. Η καμπάνα της εκκλησίας σημαίνει Εσπερινό και στο συνεταιριστικό ελαιουργείο, οι αλεσιές στοιβάζονται για την αυριανή, «παραγωγική τελετουργία»: τη μετατροπή του καρπού σε λάδι, που στους καιρούς που διανύουμε επανακτάει ταχύτατα την αξία του αν και όχι ακόμη και την τιμή του. Εκεί λοιπόν στην αναμονή, ο Νίκος ο Θύμης (Κωστής) θα θυμηθεί μια παραμονή της ονομαστικής του εορτής, πριν από κάμποσες δεκαετίες, στην εφηβεία του. Όταν το γιορτινό τραπέζι για τους φίλους, που θάρχονταν για τα «χρόνια πολλά» ήταν αρκούντως λιτό και για τη συμπλήρωσή του ήταν απαραίτητα και κάποια από τα πτηνά του ουρανού. Νύχτα λοιπόν προτού να φέξει, ξεκίνησε με τον αδελφό του, όπως και τόσοι άλλοι «αγγιστρολόγοι», για την κορυφογραμμή (Τριοκάτσουλο και βάλε), «σπέρνοντας» στο διάβα τους αγκίστρια με δόλωμα για τα πουλιά. Όμως, το πρωινό «λάλημα του ρούβελα», εκτός από κίχλες και κοτσύφια έφερε και πολλή βροχή. Επιστρέφοντας στο χωριό και μη έχοντας δεύτερη αλλαξιά από ρούχα, φόρεσε μια μέρα πριν τα γιορτινά του, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο στην παρέα του…

Χρόνια Πολλά!

 Υπάρχουν 1 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας