Στη Δύση το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ) μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή αυτή φαίνεται να πέρασε περίπου στη δεκαετία του 1950-1960, κυρίως στον αστικό πληθυσμό από τους "συγγενείς" μετανάστες που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν τον "Δυτικό" Άϊ-Βασίλη.
Για τους Έλληνες Ορθόδοξους αλλά και τους υπόλοιπους Ορθόδοξους λαούς ο Αϊ-Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος. Έζησε στη Καππαδοκία όπου αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και θεωρείται (δίκαια) στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια. Ακόμη και ο Άγιος Νικόλαος στην Ορθόδοξη παράδοση αγιογραφείται ως ισχνός ασπρογένης γέροντας. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την 1 Ιανουαρίου του 379. Αυτή η ημερομηνία, ημέρα θανάτου του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε (πρώτα) απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά. Τα κάλαντα Πρωτοχρονιάς πέρα από τα παινέματα κύριο πρόσωπο είναι ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος για το έργο του οποίου γίνεται υπενθύμιση στον σπιτονοικοκύρη ώστε να επαναλάβει επ΄ ωφελεία βεβαίως των παιδιών που ψάλλουν αυτά.
Η σημερινή μορφή του Άϊ-Βασίλη με την κόκκινη στολή και την άσπρη γενειάδα φαίνεται ότι καθιερώθηκε το 1931 όταν η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Αϊ-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση δε αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο. Βέβαια, η μορφή του Αϊ-Βασίλη όπως περίπου είναι σήμερα ήταν γνωστή μερικά χρόνια νωρίτερα από το 1931.

Πηγή: www.wikipedia.gr

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, έτσι και στο χωριό μας η πορεία των παλιών καφενείων, ενός ασφαλούς δείκτη του περάσματος από την συμπαγή κοινότητα στην «κοινωνία των ατόμων», ακολουθεί την πορεία ολάκερου του χωριού και της μικρής του κοινωνίας τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες...

Το καφενείο του Γιάννη Λάσκαρη στις Μουργάδες, το προ-τελευταίο καφενείο της σημερινής  Άνω Κορακιάνας, λειτουργούσε από την εποχή ακόμα του πατέρα του. Ένα ισόγειο γωνιακό κτίριο, με τρεις περίτεχνες θολωτές πόρτες από την πλευρά του δρόμου. Ήταν οινοπωλείο περισσότερο παρά καφενείο. Για μια κούπα κρασί επιτόπου μετά τον καθημερινό κάματο ή ένα μπουκάλι κρασί για το σπίτι. Αλλά και για ένα ποτηράκι οινόπνευμα, ούζο ή κονιάκ, ή για ένα φλιτζάνι μυρωδάτο σταροκαφέ για τον εργάτη, που πριν ακόμα φέξει ξεκινούσε για το μεροκάματο...

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας