Σεπτέμβρης, μήνας του τρύγου…η εποχή που ο κάθε αμπελουργός απολαμβάνει τον κόπο της χρονιάς. Ως γνωστόν το αμπέλι είναι μία απαιτητική καλλιέργεια, που απαιτεί συνεχή φροντίδα, από την αρχή του χρόνου μέχρι το τρύγημα των σταφυλιών για να ακολουθήσει στη συνέχεια η επιμέλεια της παραγωγής του κρασιού. Όσο και αν η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει και εδώ τις προόδους τους, το καλό σταφύλι και το καλό κρασί προϋποθέτουν πάνω από όλα την προσωπική και συχνή φροντίδα του αμπελουργού.

                 
Τέτοιες μέρες λοιπόν κάθε χρόνο, από του Σταυρού και μετά, έστω και σε πολύ μικρότερο βαθμό σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια, η «αναστάτωση» του τρύγου είναι λίγο-πολύ εμφανής στις γειτονιές του χωριού. Τα κατώγια ανοίγουν, τα βαρέλια και τα σκαφόνια πλένονται, τα ατομικά (πλέον) αλεστήρια και ζυφτήρια στήνονται για να υποδεχτούν τα σταφύλια και στη συνέχεια τα τσίπουρα, οι σκάφες, τα βαρέλια κα οι ταμιζάνες ετοιμάζονται για να υποδεχτούν το μούστο και το κρασί. Το χαρακτηριστικά αρώματα του τρύγου διαχέονται στα σοκάκια, προϊδεάζοντας τον ανήξερο. ’Ένας καινούργιος κύκλος ξεκινάει…

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας