Δυσοίωνες διαγράφονται οι προοπτικές για τον ιστορικό Αθλητικό Σύλλογο του χωριού μας, τον ΠΑΟΚ. Όπως διαφάνηκε στη σημερινή Τακτική Γενική Συνέλευση, το σωματείο, ύστερα από μια αδιάλειπτη πορεία 65 και πλέον ετών κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιον του Πρωτοδικείου. Βασική αιτία είναι η αποτυχία ολοκλήρωσης του εκσυγχρονισμού των γηπεδικών του εγκαταστάσεων, γεγονός που υποχρεώνει την ομάδα εδώ και χρόνια τώρα να αγωνίζεται σε ξένα γήπεδα, με σημαντική οικονομική επιβάρυνση. Το 2003, ύστερα από σχετικό αίτημα του Δήμου Φαιάκων, η Γενική Συνέλευση έδωσε την εξουσιοδότηση για την δημιουργία ενός σύγχρονου αθλητικού κέντρου, στη θέση ενός λειτουργούντος ακόμη τότε γηπέδου. Σήμερα, 8 χρόνια αργότερα, τα έργα που ξεκίνησαν ξέμειναν ημιτελή και το γήπεδο είναι πλέον μη λειτουργικό, τη στιγμή που σε γειτονικούς Δήμους ανάλογες αθλητικές εγκαταστάσεις ολοκληρώθηκαν έγκαιρα. Η τελευταία προσπάθεια, του περασμένου Αυγούστου ναυάγησε, λόγω αδυναμίας τελικά του τέως Δήμου Φαιάκων να εξασφαλίσει την οικονομική του συμμετοχή στο έργο που δημοπράτησε η Νομαρχία, για την ολοκλήρωση των βασικών αθλητικών υποδομών. Έτσι σήμερα η Γενική Συνέλευση, αφού ενέκρινε τον Οικονομικό Απολογισμό δεν εξέλεξε σύμφωνα με το πρόγραμμα, νέα Διοίκηση, αλλά αποφάσισε να παρατείνει για τρεις βδομάδας τη θητεία της υπάρχουσας, προκειμένου σε νέα Γενική Συνέλευση να κληθούν και οι εκπρόσωποι των αρμόδιων τοπικών Αρχών, προκειμένου να συζητηθούν οι όποιες προοπτικές υπάρχουν.

Το στενό ανηφορικό μονοπάτι που μόλις έχει δεχτεί τις πρώτες στρώσεις από άνθη ελιάς, δεν αργεί να σε οδηγήσει στο μισο-κρυμμένο εκκλησάκι του Άη-Κωσταντίνου, στην άκρη της Βενετιάς. Εκεί, μόλις έχουν ολοκληρωθεί ο πρωινός Όρθρος και η Λειτουργία, ανήμερα της διπλής, θρησκευτικής και εθνικής εορτής. Οι λιγοστοί κάτοικοι της γειτονιάς (μαζί και ο νέος γείτονας κυρ Σπύρος Μανιατόπουλος) έχουν δώσει το παρόν και γεύονται τώρα το καφεδάκι στην αντηλιά, συνοδευόμενο από έναν άρτο. Σύμφωνα με τις διηγήσεις των παλαιοτέρων, αρκετές δεκαετίες πριν, στο χώρο αυτό τέτοια μέρα διοργανωνόταν πανηγύρι, όπου ο Νίκος Νικολούζος ξεδίπλωνε την πραμάτεια του και ο κυρ Λάσκαρης, τα παραδοσιακά γλυκίσματά του. Αυτά, μέχρι λίγο μετά τον πόλεμο…

                 
Ακριβώς κατά το μεσημέρι, στην πλατεία της πόλης θα ξεκινήσει η παρέλαση στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου της Ενώσεως της Επτανήσου με την Ελλάδα. Σχολεία, σώματα προσκόπων και στρατού, συγκροτήματα με τις παραδοσιακές ενδυμασίες και οι τρεις Φιλαρμονικές της πόλης μαζί με αυτήν του χωριού μας, θα δώσουν τον εορταστικό τόνο.

                 
Άψογη η εμφάνιση των μουσικών και του χορευτικού της Φιλαρμονικής Κορακιάνας, με καινοτομίες στην παρέλασή τους μπροστά από το χώρο των επισήμων και με φινάλε που κέρδισε τις εντυπώσεις και τα χειροκροτήματα στο σταυροδρόμι του Λιστόν, με τοπικούς χορούς και μουσική.

Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από του «Μίλιου» για την αγορά «φοντάν», επιστροφή στα καθ’ ημάς. Από δε το σούρουπο, ξεκίνησε το πέρασμα από φιλικά σπίτια για τα «χρόνια πολλά» και για έναν κρασο-μεζέ, που κράτησε έως αργά, λόγω των πολλών εορταζόντων και εορταζουσών.

Ατύχησε η Χριστίνα Ιωνά – Κεντάρχου του χορευτικού, αφού πριν καλά-καλά ξεκινήσει η παρέλαση στην πόλη έχασε και τα δύο της τακούνια και υποχρεώθηκε να τα κολλήσει με ζιλοτέϊπ.