Σε αντίθεση με πέρυσι, η Κυριακή των Βαΐων ήταν μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα και ο κόσμος πλημμύρισε την πόλη της Κέρκυρας, όπου τελέστηκε η Λιτανεία. Από την ανηφόρα της Πλατείας Δημαρχείου πέρασαν λίγο πριν το μεσημέρι, όλες οι Φιλαρμονικές της Κέρκυρας και ανάμεσα τους η δική μας, δημιουργώντας μια πολύχρωμη πανδαισία, με τους μαθητές των σχολείων της πόλης και τα συστήματα των προσκόπων. Την πομπή συμπλήρωνε η ακολουθία των ιερέων και του σεβ. Μητροπολίτη, που προπορευόταν του ιερού Σκηνώματος του πολιούχου Αγίου Σπυρίδωνος, οι «επίσημοι» και αρκετός κόσμος. Η γύρα θα είναι όπως πάντα μεγάλη και η πομπή μετά το γύρο της Πλατείας και το πέρασμα από το Παλάτι, θα οδηγηθεί στην εκκλησία του πολιούχου. Οι μπάντες θα συνεχίσουν με το καθιερωμένο πέρασμα από το Λιστόν.

Η ωραία και ζεστή ημέρα, αφενός θα «κατεβάσει» οικογενειακώς κόσμο στην πόλη, αφετέρου θα υποχρεώσει τους περισσότερους να αναζητήσουν μια ανάσα σκιάς στα δέντρα και τις καμάρες, ή ακόμη και τη δροσιά ενός παγωτού.

Υ.Γ.: Παραμονιάτικα των Βαΐων στο χωριό, η κινητικότητα για το πλέξιμο από τα Βάγια είναι φαινόμενο συνηθισμένο. Δεξιοτέχνης στο είδος του ο Θανάσης Νικολούζος, που δεν κουράζεται να δείχνει την τεχνική σε κάθε ενδιαφερόμενο, μικρό ή μεγάλο.

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Διαπληκτισμοί (λεκτικοί) έλαβαν χώρα χθες το απόγευμα στη Νεροσυρμή ανάμεσα σε κατοίκους της γειτονιάς, αλλά και προς το Τοπικό Συμβούλιο. Αιτία, το πρόβλημα που δημιουργείται (εντονότερο σε ορισμένα σημεία του χωριού), με τους κάδους απορριμμάτων που αρκετές φορές «ξεχειλίζουν» και αφορμή η πρόσφατη καθυστέρηση στο άδειασμά τους λόγω δολιοφθορών (σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Τοπικού Συμβουλίου) σε ορισμένα απορριμματοφόρα του Δήμου. Χρειάστηκε δε, η παρουσία της Αστυνομίας για να επανατοποθετηθούν οι κάδοι (που είχαν μεταφερθεί σε άλλο μέρος την προηγούμενη, από κατοίκους) στο σημείο που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονταν, έως ότου δοθεί κάποια άλλη λύση.

Βέβαια το πρόβλημα που δημιουργείται (όσο και η διαχείρισή του) αντανακλά σε κοινωνικές συμπεριφορές και πρότυπα, που εν πολλοίς συνδέονται με την αντίληψη που έχουμε αποκτήσει ως κοινωνία για το δημόσιο χώρο και την άρνησή μας να υιοθετήσουμε ορισμένα απλά πράγματα, που θα ελαχιστοποιούσαν το πρόβλημα.

Καταλήγουμε έτσι σε συγκρουσιακές λογικές, ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι αναγκαίο…

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Βλέποντας αναρτημένο το σχόλιό μου για το νέο ''ΚΑΦΕ'' με τη φωτογραφία του συχωρεμένου Γιάννη, βλέποντας τις γαζίες τα γιασεμιά και τις κοκυκιές, βλέποντας στις φωτογραφίες την άνοιξη να εισβάλλει ακάθεκτη στο χωριό σέρνοντας ξωπίσω της το καλοκαίρι, αυτόματα γυρίζει ο νους πολλές δεκαετίες πίσω! Στην Κορακιάνα του Καλοκαιριού του 1965, αλλά και επόμενων χρόνων. Στην Κορακιάνα της ρίζας μου αλλά και της αναφοράς μου! Καλοκαιρινές διακοπές και ξενοιασιά σε χρόνια παιδικά και εφηβικά.

Στην'' Πιάτσα'' της ''πλάστιγγας'' με τα μαγαζιά της στη σειρά. Στα μουράγια τα βράδυα με πολλά παιδιά. Με όλη τη γειτονιά. Έντονη ανάμνηση τα πρώτα σκιρτήματα, τα εφηβικά. Τα βράδια εκεί στα μουράγια να πάρουμε ανάσα από τη λάβα της μέρας. Να ανταλλάξουμε ματιές. Μέρος συνάντησης μικρών και μεγάλων. Η ''πιάτσα'' της Κορακιάνας: η καρδιά του χωριού και η δική μας, χτυπούσε εκεί!

Ο Γρηγόρης, ο Μπράτης, ο Μπούμπουλας, η Ροδίτσα, ο Λιάθης, η Ρόδω! Η Χριστίνα και ο Χρύσανθος ο Μαντουκιώτης, η Μαρίκα, ο Κουτσούνης, η Βάσω.....και ο Μπουμ Μπαμ να ωρύεται για τις'' Σκοτεινές Δυνάμεις'' της εποχής! Τα "Ιουλιανά"! Το" συμβούλιο του στέμματος" (που νάσουνα σήμερα καημένε Μπάρμπα-Γιάννη).Η Μαρίκα ταΐζει τα μικρά στο προαύλιο τ’ Αγιού. Η Αφροδίτη με τη Ρήνη κάτω από τη σκιά της ψωρόδαφνης ! Από δίπλα και ο Χαλικιάς!

Χαράματα μοσχοβολούσε η γειτονιά από το φρεσκοψημένο ψωμί. Ευλογία! Ανεπανάληπτης γεύσης που δυστυχώς δε βγαίνει πιά! Από του Καβάσιλα, του Ντρου, του Μανούρου! Ήταν τότε που δοκίμασα πρώτη φορά κρασί μπρούσκο από της Κικής της ''κουφής''. Παρόλο που δεν είχα καμιά εμπειρία καταλάβαινα πως ήταν κάτι μοναδικό.

Κάποιες φορές με παρέα από το χωριό κατεβαίναμε για μπάνιο στη Δασιά. Πραγματική ομαδική βάπτιση με άλλους πιστούς και αγαπημένους!

Στο σπίτι το μεσημέρι με τη ζέστη περίμενε κάποιο φαγητό καλοκαιρινό, συνήθως λαδερό. Και το ψωμί της Κορακιάνας.

Κάποια πρωινά αντί για τη Δασιά, είχε περιοδεία στους αγρούς. Στου Χιόνη, στους Λιγνούς, στους Αγίους Πάντες, στα Μαντράκια. Με την κυρά Μαρία και τη Δώρα ή με τη θεία μου την Ειρήνη. Στην επιστροφή τα καλάθια γεμάτα σύκα, σταφύλια, μούρα..Ψάχναμε και για χελώνες!

Και κάποιες φορές στιγμή κορυφαία: αναρρίχηση στο Τριοκάτσουλο! Είχαμε την αίσθηση ότι κατακτήσαμε όλη η παρέα την κορυφή του Εβερεστ! Με την Ερυφίλλη, την Τασούλα, τη Δώρα, τον Νίκο, τον Τάσο! Και η θέα από εκεί ψηλά, η μοναδική!

Τα απογεύματα χαμένος στον κήπο του Λαμπίρη, με το στάβλο, το πηγάδι, το πλυσταριό της Βάσως. Παράδεισος. Εκεί είδα και πως γινόταν η αλυσίβα!

Κάποια βράδια θυμάμαι ένα περιοδεύον σινεμά που πρόβαλλε Ελληνικές ταινίες της εποχής. Στου Μπή. Η σπάνια απόλαυση για μικρούς και μεγάλους. Εκεί στη μουριά.

Μια χαρακτηριστική φιγούρα της εποχής που θυμάμαι έντονα ο Σγούρος ο ζωγράφος. Κάθε πρωί ανηφόριζε στις Μουργάδες φορώντας το καπελάκι του. Μια μέρα που καθόμουν στη μικρή αυλή, μπροστά στο δρόμο [στο σπίτι που είναι ακριβώς δίπλα στη σημερινή κοινότητα] και διάβαζα κάποιο βιβλίο κοντοστέκεται και μου λέει: "Γιγνώσκεις ά αναγιγνώσκεις;'' Ο πατέρας μου ο Σταμάτης έτυχε να είναι εκεί. Κάτι πήγε να πει καθώς δεν κατάλαβε ούτε εκείνος. Βλέποντας ο Σγούρος την αμηχανία μας, δίνει την απάντηση: ''ει ουκ εγίγνωσκα, ουκ αν ανέγνων''! Είναι παράξενο τι μπορεί να συγκρατήσει η μνήμη ενός παιδιού και μάλιστα με τόσες λεπτομέρειες.

Αναμνήσεις τόσο έντονες, ανεξίτηλες! Φωτογραφίες ασπρόμαυρες. Γεμάτες χρώμα και φως!

Τα βράδια τα καλοκαιρινά στα μουράγια...Κάπου οι αναμνήσεις αυτές πονάνε και λίγο για μιαν εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί...."

Κι εκείνος ο όμορφος Έρωτας που δε λέει να γεράσει!

είναι πάντοτε εδώ, έφηβος, με την ορμή των χρόνων εκείνων!"

(οι στίχοι δανεισμένοι)

Γιώργος Σ. Σαββανής

........................................................................................

Θα μας χωρίζει δεκαετία ίσως και παραπάνω-τι σημασία έχει άλλωστε-θα μας ενώνει η γλυκια μελαγχολία της νιοτης,τα πρόσωπα ,οι μυρωδιές και οι εικόνες που τοσο "μερακλίδικα'' περιγράφεις.Μπορει η τεχνολογια να προχωρησε ,όμως η καλύτερη και αξεπεραστη ως προς τη χωρητικοτητά της ειναι η μνήμη!!!Καλό Πασχα!!!

ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΑΧΑΛΟΣ

 Υπάρχουν 1 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Η Άνοιξη έβαψε την παλέτα της με τα πιο εξαίσια χρώματα! Και γύρω μας συντελείται άλλη μια φορά το θαύμα!

Η Κορακιάνα μας ανάμεσα στο οργιαστικό πράσινο του κάμπου και του βουνού, διανθισμένο με πιτσιλιές από το κόκκινο της παπαρούνας και το λιλά της πασχαλιάς και της κοκυκιάς! Ειδικά της κοκυκιάς που σε κάθε κήπο, σε κάθε φράχτη κάνει την εμφάνισή της! Δεν γνωρίζω αν οι κοκυκιές είναι αυτοφυείς εδώ, αλλά είναι συνυφασμένες με το αναμενόμενο Θείο Δράμα! Τις θυμάμαι πάντα, πιστές στο ανοιξιάτικο ραντεβού τους, είναι οι προάγγελοι της επερχόμενης Ανάστασης. Γεμίζουν όλα τους τα γυμνά κλαδιά με εκείνα τα μωβ λουλούδια που άφθονα φύονται κατευθείαν πάνω στο φλοιό. Τα καρδιόσχημα φύλλα τους, βγαίνουν αργότερα. Μετά την ανθοφορία τα λουλούδια μετατρέπονται σε καφετιά φασολάκια που μπορεί κανείς να τα μαζέψει και να τα σπείρει. Στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι γνωστή με το όνομα ''κουτσουπιά''! Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες κοκυκιές στο χωριό μας. Η νόνα μου μάζευε τα φύλλα, τα βούρλιαζε και τα ξέραινε στον ήλιο. Στη συνέχεια, τα πουλούσε σε κάποιους που έρχονταν και τα αγόραζαν από τα 'Γύρου!
Τα αγόραζαν για τους φούρνους, γιατί μέσα στα φύλλα τύλιγαν τη μπαρμπαρέλα [μπομπότα]. Όπως για όλα σχεδόν τα φυτά, υπάρχει και ο σχετικός θρύλος. Λένε, κυρίως οι λαοί της Ευρώπης, πως από τα κλαδιά μιας κοκυκιάς κρεμάστηκε ο Ιούδας! Και από τη ντροπή του το δέντρο κοκκίνισε! Στα αγγλικά ονομάζεται: Judas tree! και στα γαλλικά: Arbe de Judee!
Το ξύλο της είναι κατάλληλο για τορνευτική τέχνη.

Τώρα που η Κορακιάνα έγινε το χωριό του γιασεμιού και της γαζίας, δε θα ήταν άσχημη ιδέα να προσθέσουμε.....και της κοκυκιάς!

ΔΩΡΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας