|
Ο
Μέγας Διόνυσος έχει αυτές τις μέρες, ως γνωστόν, την τιμητική του…
Σάτυροι
και Σειληνοί το συνοδεύουν, Τράγοι πωγωνοφόροι με κουδούνες προηγούνται του ερχομού του. Κι εκείνος,
Καρνάβαλος σωστός, πάνω στο καταστόλιστο
άρμα του, στεφανωμένος με κισσό,
κρατώντας την κούπα του με το κρασί, το δικό του νέκταρ, με κόκκινα
φλογώδη μήλα, με το διαρκές κι αναίτιο γέλιο του
οινόφλοιγα σκορπίζει τη χαρά, καλεί
στην ευωχία της γιορτής και της φύσης μικρούς και μεγάλους, άνδρες, γυναίκες,
παιδιά…
Πόσο,
πραγματικά, η «μεταμόρφωση» των ανθρώπων αυτές τις μέρες σκαλίζει, ξεθάβει και ζωντανεύει απόκρυφες επιθυμίες, πόθους, πόνους, καημούς μια
«άλλη» ζωή απ΄ αυτή της
συμβατικότητας, της καθημερινότητας, του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας!
Και
πάνω απ΄όλα η ανελέητη σάτιρα που δεν
αφήνει και δεν πρέπει ν΄ αφήνει τίποτε
έξω από το στόχαστρό της, όσο κι όπου
ψηλά κι αν βρίσκεται το στοχοποιημένο αντικείμενό της, η
λυτρωτική, η ανακουφιστική των
καταπιεσμένων ψυχών μας, που ζητούν τη γελοιοποίηση έστω, όλων αυτών των «περισπούδαστων», «βαρυσημαινόντων»
και «σπουδαιοφανών» δυναστών της ζωή μας.
Έρχεται
λοιπόν, άκου… Το άρμα του Θεού
πλησιάζει. Ας ανοίξουμε νου και ψυχή να τον υποδεχτούμε, ας μεθέξουμε της μέθης του κεφιού και της χαράς του.
Κι
εμείς οι γέροι από κοντά… Έχουμε μεθύσει πολλές φορές απ΄ τη γιορτή του στα νειάτα μας…
Τώρα
ας περιοριστούμε στις αναμνήσεις μας και σε ό,τι οι περιορισμένες δυνάμεις μας,
μας επιτρέπουν.
Διότι
γερόντοι είμαστε και μάλιστα με τη βούλα των αρμοδίων Αρχών!!!!
ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ
 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
