«Θεσαλονίκην τας 18 αυγγούστου 1919.
αγαπιμένη γωνης σας στέλνω την φοτογραφίαν μου Ναμενθιμίστε
Κάποται.
στέλνο Κωρμί χωρίς ψηχί και Σώμα δίχος έμα Ναβλέπεις την
ικόνανμου Να ενθιμίσε εΜένα. σας φιλώ ο Ιώς σας».
Ψηλός, ευθυτενής, με κάτασπρα σα χιόνι μαλλιά.Φωνακλάς,
απόμακρος.Μετά από χρόνια κατάλαβα πως ήταν ένας φοβισμένος κατά βάθος άνθρωπος
που κάτω από τη βλοσυρότητα ΄κρυβε την
ανασφάλεια και ανεπάρκειά του. Είχε το παρατσούκλι ''κόντες'' και το περιέφερε
με μεγάλο καμάρι.
-Χόρτα μόνο θα φάω; Εγώ είμαι κόντες! έλεγε.
Γιατί είχε πάρει αυτό το προσωνύμιο, δεν γνωρίζω. Για θυρεούς
και οικόσημα ούτε λόγος, δεν ήξερε τι σημαίνουν....
Φτωχός από πολυμελή οικογένεια, παντρεύτηκε τη νόνα μου κι ας
ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερη, γιατί διέθετε σπίτι! Δούλευε στη χώρα για πολλά
χρόνια ως αρτεργάτης, αν και κατά καιρούς είχε κάνει διάφορα επαγγέλματα. Μέχρι
και το δραγάτη είχε κάνει. Έμενε σε μια νοικιασμένη καμαρούλα, όπως όλοι οι
αρτεργατες του χωριού, μιας και το χωριό είχε τους περισσότερους
φουρναραίους. Κάποιες οικογένειες που εξασκούσαν αυτό το επάγγελμα δεν
ήθελαν την Ένωση γιατί προμήθευαν τον αγγλικό στόλο με ψωμί. Το Σάββατο ερχόταν
στο χωριό κι έφερνε το ψωμί το οποίο το έτρωγαν όλη την εβδομάδα. Προνομοιούχοι
για τα δεδομένα της εποχής,παρόλο που το έτρωγαν ξερό.
Ξυπνάνε μνήμες....
Πίστευα ακράδαντα πως δεν με αγαπούσε. Μόνο την εξαδέλφη μου,τη
Σπυριδούλα, που είχε το όνομά του αγαπούσε. Κι όταν εκείνη κάτοικος Αθηνών,
ερχόταν τα καλοκαίρια, της έπαιρνε ύφασμα και την πήγαινε στη μοδίστρα να της
ράψει φόρεμα! Κάποια απογεύματα καθόταν μαζί της στο μοναδικό γαλακτοπωλείο του
χωριού της Χριστίνας του Μαντουκιώτη να φάνε κρέμα ή μπακλαβά. Κι εγώ
απέναντι στο μουράγιο καθισμένη να ξεροσταλιάζω... Η μόνη φροντίδα απέναντί μου
και το μόνο νοιάξιμο ήταν όταν τρώγαμε παυλόσυκα. Καθόταν στον τράχειλο του
πηγαδιού με έναν κουβά νερό και με το ζόρι μου έδινε να πίνω! Δεν επέτρεπε να
φάω πάνω από 3 γιατί έκαναν δυσκοιλιότητα!
Πόση νοσταλγία, πόση ιστορία αυτές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες.Ασπρόμαυρες στο χαρτί, με τόσα
χρώματα μέσα μας, όλες ποτισμένες με μύρο και θύμησες....
Υ.Γ.η φωτογραφία είναι την περίοδο που πήγε στρατιώτης στη
Σμύρνη.Υπηρέτησε ως νοσοκόμος. Είναι ο καθιστός. Πάντα ανέφερε πως έφτασαν
μέχρι το Αφιόν Καραχισάρ και το Εσχί Σεχίρ.
ΔΩΡΑ ΣΠ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΣΗΜ. ο όρθιος δίπλα στον Σπύρο "Κόντε" είναι ο Γιάννης Μαρτζούκος, "της δασκάλας"
|