Στην ύπαιθρο θαρρείς πως απελευθερώνονται οι αισθήσεις...Το πλησίασμα με τη φύση δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ολόκληρο τον πλούτο και την ποικιλομορφία της. Γήινες αποχρώσεις που παραλλάζουν στον κύκλο της ημέρας και στο γύρισμα των εποχών, πολύτιμα ακούσματα του ουρανού και της νυχτερινής γαλήνης και ευωδίες που τις βαραίνει η υγρασία και τις παρασέρνουν οι αέρηδες.

Μα πάνω από όλα γεύσεις, οι πλέον σύνθετες των αισθήσεων, απαραίτητες για την αγαλλίαση του σώματος, αλλά και της ψυχής. Σε αυτές ανταμώνουν η ύλη με το πνεύμα, με αυτές κρίνονται η ανέχεια και η ευζωία, αυτές υποδηλώνουν επινοητικότητα και διάθεση δημιουργίας. Εν τέλει κουβαλούν βαρύ φορτίο ιστορίας, φανερώνουν τις επιρροές και συναποτελούν στοιχείο της παράδοσης και του πολιτισμού μας.

Οι γεύσεις που παράγει η Κορακιανίτικη κουζίνα είναι λίγο-πολύ οι γεύσεις που συναντώνται σε ολόκληρη την Κέρκυρα. Οι επιρροές από την μακρά περίοδο της ενετοκρατίας, ιδιαίτερα στην κουζίνα της πόλης, παραμένουν εμφανείς μέσα στα γενικά τυπικά μεσογειακά χαρακτηριστικά. Το λάδι, το αλάτι και τα μπαχαρικά κάνουν από ενωρίς αισθητή την παρουσία τους, μαζί με άλλα είδη τροφίμων που θα έρθουν στο νησί από το βενετσιάνικο εμπόριο. Η νοστιμιά των γεύσεων θα ριζώσει, με αποτέλεσμα αιώνες μετά τα βασικά πιάτα με τα ονόματά τους να διατηρούνται, παρά τη μαζική διάδοση της κλασσικής ελληνικής κουζίνας στις μέρες μας.