Νάχει πίντες, σίκλο, ρόκα και σφοντύλι,
Μπριτσουλάνα για να βάζω ότι θέλω,
Και τσιγκέλι, να κρεμάω το τσαντίλι
Ως και λιόστα για τη στιά σ' ένα μπουγέλο.
Νάχω λάπη για να γράφω κάπου-κάπου,
Κι αν η πόντα μου σωθεί στο γράμμα πάνω
Θα γυρεύω το λεπίδι από τον πάππου
Που ξουρίζεται, και πόντα θα τση κάνω.
Και να πίνω το νερό απ' το μπουκαλέτο,
Και να ψένω τον καφέ στο μπρουστουλί,
Ή να στέκω στο πεζούλι και να πλέκω,
Μάγια τσούκνινη με τσούκνινο μαλλί.
Νάχω όλα τα πιοτά στο τριτσαδούρο,
Να τρατάρω τσου μπαρμπάδες και τσι θειές
Και άμα έχουμε κουράγιο πίλιο ντούρο,
Πάμε όξω για μυκάνους τσι οχτιές.
Κι άμα βρέχει τον Οχτώβρη, θε να βάνω
Απ' τσι πέντε να ξυπνάω το ρολόι.
Και απ' αχλιούμπα θε να τρέχω να στοιβάζω
Μεσ' τσι μπούρσες μου καρύδια κοκολόι.
Κι απ' τσι μπούρσες στο κοφίνι θε να βάζω
Και απ' εκεί μες του κομού το κασετί.
Και καρύδια στα παιδιά θε να μοιράζω
Και να μ' έχουνε στο σπίτι πως και τι...
Κι άμα κάθομαι στο μπότζο ν' αγναντεύω
Τον καπνό απ' τα φουγάρα των σπιτιώνε
Νάχει ογνήστρα που εκεί να μαγειρεύω
Και να λάμπει η φωτιά των πουρναριώνε.
Κι αν τα λάχανα δεν βράσουνε στη στιά
Μεσ' το γλούπο μας και πάλι θε να μπούνε
Θα κρεμάσουμε τη μαύρη πυροστιά,
Και όσοι θέλουνε γανιές θε ν' αλειφτούνε.
Τ' απογιόματα καφέ, ψωμί και ελιές,
Ή κανέναν θα μπρογιάρουμε στη βρύση,
Λίγο κλέψιμο τσι ξένες καρυδιές,
Και χαρούμενα η ώρα θα κυλήσει.
Και στον τρύγο θα πηγαίνω με καμάρι
Με το γάιδαρο στ' αμπέλι, στο Ζυγό,
Πισωκάπουλα ή πάνω στο σαμάρι,
Και βαστώντας το καπίστρι για οδηγό.
Και θα τρώμε σύκα, μήλα και μπουρνέλες
Καθιστοί τση μπουρνελιάς το τσουλουφίδι,
Θα μαζεύουμε απ' τη γη ελιές παστέλες,
Κι αν στουμπώνουμε... θα γειάνουμε με ξύδι.
Τσι αυλές θα φροκαλώ μ' ένα φροκάλι
Από ρείκια ευωδιαστά, φρέσκα κομμένα,
Κι αν τα ρείκια χαλαστούν, στο λόγγο πάλι
Και κασάρι γι' άλλα ρείκια ανθισμένα.
Θα στοιβάζω τσι ελιές στο κατωλαύρι,
Και τσι τίνες τα σταφύλια για κρασί,
Κι ότι θέλει ο μουσαφίρης εκεί θα βρεί
Και θα τρώει καθισμένος στο κρουσί.
Κι αν κοπεί η όρεξή του απ' το μάτι,
Θάχω κάμει απ' αντράκλα μια σαλάτα,
Με ξυδάκι, λάδι μπόλικο κι αλάτι,
Και ψητή μία στη χόβολη πατάτα.
Άμα θέλεις μια στιγμή με λίγα κέφια
Να χορέψει Κυριακή μέσα στο φόρο
Με γυναίκες πούχουν μπόλιες και βελέσια
Και μπροστούρες που χωρούν και κομιντόρο.
Κι απ' τον τράφο αν διαβείς δεν είν' κακό,
Θες να δεις τσι κοπελιές νάχουν μπουγάδα,
Θα στοιβάζουν τα σκουτιά στο τερτικό,
Κι αλισίβα θα τσου ρίχνουνε γι' ασπράδα.
Κι αν ζηλέψεις κάνα αστάκι να γευτείς
Τσι σποριές να τσι διαβαίνει φρύδι-φρύδι
Κι αν τριβάζει κάτι εκεί να μη σκιαχτείς,
Μα το νου σου μη σε φάει κάνα φύδι.
Κι αν κουβέντα θες με κάποια κοπελιά
Σύρε κλέψε αγαθά να τση χαρίσεις
Δώστης τζίντζολες από τη τζιντζολιά
Μα το νου σου μήπως είναι απ' τη δική της.
Του γειτόνου τα σταφύλια αν ζηλέψεις
Ν' ανεβείς τση περγουλιάς του τη φουρκάτα
Άμα λείπει, και όσα θέλεις να του κλέψεις
Και δεν θάναι ούτε ζημία ούτε γάτα.
Κι άμα θέλεις, θε να μάσουμε μπομπόλους
Απ' τσου μύλους ή απόπερα απ'το χτήμα
Έλα ορέ να τσου γνωρίσεις εκεί όλους
Και να πιείς λίγο κρασί πάτημα-σύρμα.
Κι άμα θέλεις λίγο αγέρα στο βουνό
Πάρ' τη φάρτσα και τ' αμπέλι να ξακρίσεις
Και πρατώντας κόβε βράχλα και σανό
Και χωράφια όσα μπορεί να καθαρίσεις.
Στο χωριό δεν αγαπούν τη τεμπελιά
Οι παππούδες τα εγγόνια τους φυλάνε
Κι οι γυναίκες, σαν οι γιοί παν για δουλειά,
Χίλια αστάκια απ' τα φλέκουρα ξεφλάνε.
Και τ' αστάκια σε μπομπόλια τα παστρέβουν
Και τα ρίχνουν στο σακί ή στην πυκνάδα
Τα παιδιά απ' τ' αστάκια τ' άγανα μαζεύουν
Και τα κάνουνε μουστάκια και γενειάδα.
Κι αν στη βέστα τους καθίσει καμία λάλα
Την πετάνε στη αυλής τους το αυλάκι.
Συ ορέ δε θα μ' αφήσεις να πω κι άλλα
Για να φύγει τση καρδιάς μου το μεράκι.
Έλα άνθρωπε εκεί κάτω στο χωριό μου
Και να κάτσεις στη λιθιά να σε τρατάρω
Νάρθω εκεί σ' ένα σπιτάκι, είν' το όνειρό μου
Κι όσα χρόνια μ' απομένουν να περάσω.
ΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
