Ως τριτοετής και τεταρτοετής φοιτητής υπηρέτησε ως υποβοηθός στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον αείμνηστο καθηγητή Μ. Σακόρραφο.

Το 1934 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή με βαθμό «άριστα» και αμέσως ανέλαβε υπηρεσία στην παθολογική κλινική του Β' Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου, ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε ανελλιπώς τις εργασίες στο ακτινολογικό εργαστήριο του Νοσοκομείου.

Κατά τα έτη 1936-1937 υπηρέτησε ως επιμελητής της Παθολογικής κλινικής του 2^ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, ως υπεύθυνος για την παρακολούθηση και νοσηλεία των νοσηλευόμενων σε αυτό νευροψυχιατρικών ασθενών.

Από τον Φεβρουάριο του 1938 έως τον Απρίλιο του 1940 εργάστηκε επί 8μηνο ως εξωτερικός βοηθός στην Φυματιολογική Κλινική του Σανατορίου «Σωτηρία» και για 16 μήνες στην Ψυχιατρική και Νευρολογική Κλινική του Αιγινήτειου.

Από το 1941 μέχρι τον Απρίλιο του 1943 υπηρέτησε ως βοηθός της Νευροψυχιατρικής Κλινικής του Α' Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών. Από τότε και μέχρι τις 15 Ιουνίου του 1944 εργάζεται παράλληλα στην Ψυχιατρική και Νευρολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον καθηγητή κ. Παμπούκη.

Τον Ιούνιο του 1944 ανέλαβε καθήκοντα επιμελητού της Ψυχιατρικής και Νευρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέχρι το Δεκέμβριο του 19522, οπότε παραιτήθηκε προκειμένου να απουσιάσει στο εξωτερικό για εκπαιδευτικούς λόγους.

Μετά την απελευθέρωση του ανατέθηκε η διεύθυνση της Νευροψυχιατρικής Κλινικής του 403 και ακολούθως του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, θέση που διατήρησε μέχρι της οριστικής του αποχώρησης από το στράτευμα το 1952. Σε όλο αυτό το διάστημα διετέλεσε σύμβουλος και πραγματογνώμονας της Επιτροπής Απαλλαγών και της κατά καιρούς λειτουργούσας Β' Ανωτάτης Στρατού Υγειονομικής Επιτροπής.

Τα έτη 1945-1950 συνεργάστηκε με το Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, με την ιδιότητα του συμβούλου νευρολόγου και υπεύθυνου για τη νοσηλεία των πασχόντων από νευροψυχικά νοσήματα Βρετανών στρατιωτών.

Από το 1944 μέχρι το 1952, με τη ιδιότητα του Επιμελητή της Ψυχιατρικής και Νευρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δίδασκε τους εκτοετείς φοιτητές. Το Δεκέμβριο του 1952 μετέβη στη Βιέννη για ειδικές σπουδές στην νευροακτινολογία και στην ηλεκτροεγκεφαλογραφία και παρέμεινε εκεί μέχρι τον Αύγουστο του 1953. Παρακολούθησε επίσης τις εργασίες του Ινστιτούτου Νευρολογίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης, όπου επί 7μηνό εργάστηκε για τους όγκους του νευρικού συστήματος, τα ανευρίσματα και τις θρομβώσεις των αγγείων του εγκεφάλου.

Διετέλεσε μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών από το 1936, μέλος της Νευρολογικής και Ψυχιατρικής Εταιρείας Αθηνών από το 1943, μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης από το 1944, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ωτονευροοφθαλμολογικής Εταιρείας και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Νευρολόγων-Ψυχιάτρων και της Πανελλήνιας Ενώσεως Ψυχικής Υγιεινής.

Από το 1956 χρημάτισε υφηγητής της Ψυχιατρικής και Νευρολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1957 Διευθυντής της Α' Νευροψυχιατρικής Κλινικής του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.

Συνέγραψε περί τις 80 επιστημονικές εργασίες, ενώ τιμήθηκε με μετάλλια και παράσημα.

Συνταξιοδοτήθηκε το 1972.

Απεβίωσε τις 8 Απριλίου του 1992.