Βλέποντας αναρτημένο το σχόλιό μου για το νέο ''ΚΑΦΕ'' με τη φωτογραφία του συχωρεμένου Γιάννη, βλέποντας τις γαζίες τα γιασεμιά και τις κοκυκιές, βλέποντας στις φωτογραφίες την άνοιξη να εισβάλλει ακάθεκτη στο χωριό σέρνοντας ξωπίσω της το καλοκαίρι, αυτόματα γυρίζει ο νους πολλές δεκαετίες πίσω! Στην Κορακιάνα του Καλοκαιριού του 1965, αλλά και επόμενων χρόνων. Στην Κορακιάνα της ρίζας μου αλλά και της αναφοράς μου! Καλοκαιρινές διακοπές και ξενοιασιά σε χρόνια παιδικά και εφηβικά.

Στην'' Πιάτσα'' της ''πλάστιγγας'' με τα μαγαζιά της στη σειρά. Στα μουράγια τα βράδυα με πολλά παιδιά. Με όλη τη γειτονιά. Έντονη ανάμνηση τα πρώτα σκιρτήματα, τα εφηβικά. Τα βράδια εκεί στα μουράγια να πάρουμε ανάσα από τη λάβα της μέρας. Να ανταλλάξουμε ματιές. Μέρος συνάντησης μικρών και μεγάλων. Η ''πιάτσα'' της Κορακιάνας: η καρδιά του χωριού και η δική μας, χτυπούσε εκεί!

Ο Γρηγόρης, ο Μπράτης, ο Μπούμπουλας, η Ροδίτσα, ο Λιάθης, η Ρόδω! Η Χριστίνα και ο Χρύσανθος ο Μαντουκιώτης, η Μαρίκα, ο Κουτσούνης, η Βάσω.....και ο Μπουμ Μπαμ να ωρύεται για τις'' Σκοτεινές Δυνάμεις'' της εποχής! Τα "Ιουλιανά"! Το" συμβούλιο του στέμματος" (που νάσουνα σήμερα καημένε Μπάρμπα-Γιάννη).Η Μαρίκα ταΐζει τα μικρά στο προαύλιο τ’ Αγιού. Η Αφροδίτη με τη Ρήνη κάτω από τη σκιά της ψωρόδαφνης ! Από δίπλα και ο Χαλικιάς!

Χαράματα μοσχοβολούσε η γειτονιά από το φρεσκοψημένο ψωμί. Ευλογία! Ανεπανάληπτης γεύσης που δυστυχώς δε βγαίνει πιά! Από του Καβάσιλα, του Ντρου, του Μανούρου! Ήταν τότε που δοκίμασα πρώτη φορά κρασί μπρούσκο από της Κικής της ''κουφής''. Παρόλο που δεν είχα καμιά εμπειρία καταλάβαινα πως ήταν κάτι μοναδικό.

Κάποιες φορές με παρέα από το χωριό κατεβαίναμε για μπάνιο στη Δασιά. Πραγματική ομαδική βάπτιση με άλλους πιστούς και αγαπημένους!

Στο σπίτι το μεσημέρι με τη ζέστη περίμενε κάποιο φαγητό καλοκαιρινό, συνήθως λαδερό. Και το ψωμί της Κορακιάνας.

Κάποια πρωινά αντί για τη Δασιά, είχε περιοδεία στους αγρούς. Στου Χιόνη, στους Λιγνούς, στους Αγίους Πάντες, στα Μαντράκια. Με την κυρά Μαρία και τη Δώρα ή με τη θεία μου την Ειρήνη. Στην επιστροφή τα καλάθια γεμάτα σύκα, σταφύλια, μούρα..Ψάχναμε και για χελώνες!

Και κάποιες φορές στιγμή κορυφαία: αναρρίχηση στο Τριοκάτσουλο! Είχαμε την αίσθηση ότι κατακτήσαμε όλη η παρέα την κορυφή του Εβερεστ! Με την Ερυφίλλη, την Τασούλα, τη Δώρα, τον Νίκο, τον Τάσο! Και η θέα από εκεί ψηλά, η μοναδική!

Τα απογεύματα χαμένος στον κήπο του Λαμπίρη, με το στάβλο, το πηγάδι, το πλυσταριό της Βάσως. Παράδεισος. Εκεί είδα και πως γινόταν η αλυσίβα!

Κάποια βράδια θυμάμαι ένα περιοδεύον σινεμά που πρόβαλλε Ελληνικές ταινίες της εποχής. Στου Μπή. Η σπάνια απόλαυση για μικρούς και μεγάλους. Εκεί στη μουριά.

Μια χαρακτηριστική φιγούρα της εποχής που θυμάμαι έντονα ο Σγούρος ο ζωγράφος. Κάθε πρωί ανηφόριζε στις Μουργάδες φορώντας το καπελάκι του. Μια μέρα που καθόμουν στη μικρή αυλή, μπροστά στο δρόμο [στο σπίτι που είναι ακριβώς δίπλα στη σημερινή κοινότητα] και διάβαζα κάποιο βιβλίο κοντοστέκεται και μου λέει: "Γιγνώσκεις ά αναγιγνώσκεις;'' Ο πατέρας μου ο Σταμάτης έτυχε να είναι εκεί. Κάτι πήγε να πει καθώς δεν κατάλαβε ούτε εκείνος. Βλέποντας ο Σγούρος την αμηχανία μας, δίνει την απάντηση: ''ει ουκ εγίγνωσκα, ουκ αν ανέγνων''! Είναι παράξενο τι μπορεί να συγκρατήσει η μνήμη ενός παιδιού και μάλιστα με τόσες λεπτομέρειες.

Αναμνήσεις τόσο έντονες, ανεξίτηλες! Φωτογραφίες ασπρόμαυρες. Γεμάτες χρώμα και φως!

Τα βράδια τα καλοκαιρινά στα μουράγια...Κάπου οι αναμνήσεις αυτές πονάνε και λίγο για μιαν εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί...."

Κι εκείνος ο όμορφος Έρωτας που δε λέει να γεράσει!

είναι πάντοτε εδώ, έφηβος, με την ορμή των χρόνων εκείνων!"

(οι στίχοι δανεισμένοι)

Γιώργος Σ. Σαββανής

........................................................................................

Θα μας χωρίζει δεκαετία ίσως και παραπάνω-τι σημασία έχει άλλωστε-θα μας ενώνει η γλυκια μελαγχολία της νιοτης,τα πρόσωπα ,οι μυρωδιές και οι εικόνες που τοσο "μερακλίδικα'' περιγράφεις.Μπορει η τεχνολογια να προχωρησε ,όμως η καλύτερη και αξεπεραστη ως προς τη χωρητικοτητά της ειναι η μνήμη!!!Καλό Πασχα!!!

ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΑΧΑΛΟΣ