Το χωριό μας καταλέγεται στα πιο όμορφα χωριά της Κέρκυρας, παρότι μερικές από τις ομορφιές του παραμένουν αφανείς… Όπως η διαδρομή, το μισο-κρυμμένο στη βλάστηση μονοπάτι για την ακρίβεια, που ξεκινάει κάπου πίσω από τον Άη-Ταξιάρχη για να καταλήξει στον Ύψο, μέσα από ένα καταπράσινο και μισο-άγριο τοπίο.Η ωραία αυτή διαδρομή, που οι κυνηγοί την έχουν σίγουρα ανακαλύψει, ακολουθεί την κοίτη ενός ρυακιού που το μέγεθός του αυξομειώνεται ανάλογα με την εποχή και την ποσότητα του τρεχούμενου νερού.Και κάπου εκεί στη μέση της, στέκει αγέρωχο στο πέρασμα του χρόνου και ολομόναχο πλέον, ένα παλιό πέτρινο γεφύρι, που βοηθάει το πέρασμα στην αντίπερα όχθη, με ίχνη από παλιό καρόδρομο. Πρόκειται για τη «Στράτα του Ύψου», που μέχρι τα μέσα περίπου του περασμένου αιώνα λειτουργούσε ως συνδετήρια οδός της Κορακιάνας και της ευρύτερης περιοχής με το ομώνυμο με το λιμάνι του Ύψου…

ΥΓ: τη θαυμάσια αυτή διαδρομή μας την έδειξε πριν από καιρό ο Νίκος Μεταλλαηνός και την επισκεφθήκαμε με φωτογραφική μηχανή, πρόσφατα.