Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ζωή του Ανθρώπου είναι ένα γεγονός που δεν συνέβη εφ’ άπαξ την ημέρα της Πεντηκοστής. Η Εκκλησία μας βεβαιώνει ότι «το Πνεύμα το Άγιον ην μεν αεί και έστι και έσται». Η αίσθηση αυτής της παρουσίας είναι θέμα δικής μας δεκτικότητας. Αν δεν το καταλαβαίνουμε σημαίνει όχι ότι δεν υπάρχει αλλά ότι οι «δέκτες» μας χρειάζεται να συντονισθούν στην «συχνότητα» Του. Πέρα όμως απ’ αυτή την «υποκειμενική» αλήθεια υπάρχει και η «αντικειμενική» μαρτυρία της Αγιοπνευματικής παρουσίας στη ζωή μας. Είναι το πλήθος των Αγίων. Και αγιότητα σημαίνει ακριβώς την μετατροπή τους (αλλοίωση την λέει η Εκκλησία) σε ναούς του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την αγιότητα. Ένας τέτοιος Άγιος των ημερών μας είναι και ο Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας που γιορτάζει στις 11 Ιουνίου.

Ο Άγιος Λουκάς (κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βοϊνο - Γιασενάτσκι) γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1877 στο Κερτς της Χερσονήσου της Κριμαίας (Ουκρανός).

Σπούδασε ιατρική στο Κίεβο και πήρε το πτυχίο του το 1903. Αμέσως άρχισε να ειδικεύεται στην οφθαλμολογία.

Το 1904 με το ξέσπασμα του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου βρίσκεται στην Άπω Ανατολή και εργάζεται σαν χειρουργός αποκτώντας μεγάλη φήμη. Εκεί γνώρισε και την μετέπειτα σύζυγό του, με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά και η οποία πέθανε το 1917 από φυματίωση. Παράλληλα με την άσκηση της Ιατρικής επιδίδεται και στην έρευνα με αντικείμενο την τοπική αναισθησία ενώ συγχρόνως γράφει άρθρα επιστημονικά. Διαπρέπει στην χειρουργική οφθαλμολογία και αποφασίζει να ασχοληθεί με την θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων.

Το 1920 εκλέγεται καθηγητής στο Παν/μιο της Τασκένδης στην έδρα της Τοπογραφικής Ανατομίας και Χειρουργικής.

Για τις πολύ σημαντικές επιστημονικές του μελέτες ετιμήθηκε με ανώτατα κρατικά βραβεία….

(συνεχίζεται παρακάτω)

Ο Βαλεντίν όμως ήταν πολύ πιστός Χριστιανός και αυτή ήταν η αιτία που αρχίζει από τότε ένας απηνής διωγμός και μία ατελείωτη Οδύσσεια με Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες. Το νέο πολιτικό καθεστώς της πατρίδας του. Τον Κομμουνισμό.

Ανοίγει λοιπόν τότε ένας μεγάλος κύκλος κακομεταχειρίσεως και εξοριών που φθάνουν πιο μακριά από τον Βόρειο Πολικό Κύκλο εκεί που για 6 μήνες ο Ήλιος δεν βγαίνει. Ο Βαλεντίν όμως απτόητος παρά τα προβλήματα υγείας που άρχιζαν να τον ταλαιπωρούν προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες όπου βρεθεί και όπου σταθεί.

Εν τω μεταξύ τον Ιανουάριο του 1921 χειροτονείται διάκος και μία εβδομάδα αργότερα ιερέας. Το Καλοκαίρι του 1922 γίνεται επίσκοπος Τασκένδης και από Βαλεντίν μετονομάζεται Λουκάς προς τιμήν του Ευαγγελιστού και αγιογράφου και ιατρού αποστόλου Λουκά.

Με τα παιδιά του επικοινωνεί όσο πιο συχνά μπορεί και όσο του επιτρέπουν οι απάνθρωπες συμπεριφορές των υπηρετών του Κομμουνιστικού Καθεστώτος.

Την Άνοιξη του 1942 ο Στάλιν αντιμετωπίζοντας την Γερμανική επίθεση προσπαθεί να προσεταιρισθεί τη Ρωσική Εκκλησία και τον Λουκά τον ίδιο που η φήμη του σαν άριστου χειρουργού και εξαιρετικού ανθρώπου είχε κάμει τον γύρο όλης της Ρωσίας.

Τότε προάγεται από επίσκοπος σε αρχιεπίσκοπος και αναλαμβάνει τον συντονισμό και την εποπτεία 150 (!) νοσοκομείων πολλά από τα οποία λειτουργούν σαν στρατιωτικά νοσοκομεία για την περίθαλψη των τραυματιών Ρώσων στρατιωτών.

Στα 70 του χρόνια γίνεται αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Εκεί τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα εξαιτίας της μεγάλης φτώχειας που εμάστιζε τον κόσμο. Ο Λουκάς μετατρέπει το σπίτι του σε εστιατόριο και ταΐζει καθημερινά τους άπορους της περιοχής.

Το 1955 η υγεία του έχει επιδεινωθεί ακόμη παραπάνω και χάνει εντελώς το φως του. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει ακούραστος το ιερατικό, το κοινωνικό και το ιατρικό του έργο, παρ’ όλο που ο διάδοχος του Στάλιν Νικήτας Χρουστσώφ ξεκινά νέους διωγμούς κατά της Εκκλησίας.

Τα Χριστούγεννα του 1960 λειτουργεί για τελευταία φορά. Από τότε μέχρι τον θάνατό του (11 Ιουνίου 1961) περιορίζεται στο κήρυγμα. Τα κηρύγματά του καλύπτουν 4500 σελίδες και χαρακτηρίζονται «εξαιρετικό φαινόμενο στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή και θεολογία».

Το Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχθηκε Άγιος.

Ο Άγιος Λουκάς με την ζωή του απέδειξε δύο βασικές αλήθειες.

Η πρώτη είναι ότι η Χάρη του Θεού είναι ισχυρότερη από κάθε ανθρώπινη κακία, ανοησία, φανατισμό και αθλιότητα. Αρκεί κανείς να έχει αυτή την Χάρη.

Δεύτερον, ότι ανάμεσα στην πίστη και την επιστήμη δεν υπάρχει χάσμα αλλά αλληλοτροφοδότηση. Αρκεί φυσικά να είναι κανείς πιστός και επιστήμονας... Καρπός αυτής της αρμονικής συνύπαρξης ήταν όλη η ζωή του Αγίου Λουκά. Ζωή προσφοράς, ιατρικής ικανότητας και ετοιμότητας,  αυταπαρνήσεως και ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Ο Ουκρανικός Λαός αλλά και οι ορθόδοξοι όπου γης τον αγάπησαν και τον αγαπούν ακριβώς γι’ αυτές τις αρετές Του.

                           Σπύρος Π. Σαββανής