Το ημι-Γυμνάσιο Σκριπερού άρχισε τη λειτουργία του γύρω στα 1920.

Πριν από αυτό λειτουργούσε το Σχολαρχείο ή Ελληνικό, όπως το έλεγε ο πολύς ο κόσμος. Σε αυτό, η φοίτηση ήταν τριετής και οι μαθητές έμπαιναν κατόπιν εξετάσεων, αφού προηγουμένως είχαν τελειώσει την Τετάρτη Τάξη Δημοτικού...

Στο ημι-Γυμνάσιο φοίτησαν μεταξύ άλλων ο Γιάννης ο Κατσαρόλας και η Κούλα του Μπουνή (μετέπειτα ανδρόγυνο, ύστερα από έρωτα που αναπτύχθηκε στο διάστημα της φοίτησής τους), ο Γεράσιμος ο Κουκουβάς, ο Παύλος ο Σπίντζης, αργότερα ο γιατρός ο Λόλος, ο Σπύρος ο Μπότσολος, ο Σπύρος ο Τάμπας, ο Γιάννης ο Σινιόρος και τελευταίοι ο (γράφων) Σπύρος ο Κιουκιάς, ο Παναγιώτης ο Λόλος αδελφός του γιατρού, ο Γιάννης ο Μιζές, ο Γαλανός, η Κατερίνα του Μήλιου (Φόδωρ) και η Ρήνη του Παπακοσμά (αδελφή του Νίκου και του Γιώργη).

           
Εκτός από την Κορακιάνα και το Σκριπερό, φοίτησαν και μαθητές και από άλλα χωριά όπως από το Ζυγό, το Σωκράκι, τον Άγιο Μάρκο, το Κατωμέρι, τους Δουκάδες, τους Λιαπάδες, από τα χωριά του Κράτσαλου και του Γύρου. Όλοι οι μαθητές πηγαιο-έρχονταν κάθε μέρα με τα πόδια. Η φοίτηση ήταν διετής και έμπαιναν κατόπιν εξετάσεων οι μαθητές που είχαν τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο (όσοι βέβαια ήθελαν).

Οι καθηγητές που δίδαξαν στο ημι-Γυμνάσιο Σκριπερού (στα χρόνια μου)  ήταν ο Παπαβλασόπουλος και ο Σουρβίνος. Ο πρώτος, που ήταν και διευθυντής, ήταν θεολόγος και δίδασκε Θρησκευτικά, Αρχαία, Νέα, Γραμματική, Γεωγραφία και Ιστορία. Όμως, η Γραμματική ήταν η αδυναμία του. Όποιο μάθημα δίδασκε, στη μέση το γύριζε στη Γραμματική. Δίδασκε πάντοτε διαβάζοντας το ανάλογο κεφάλαιο από το βιβλίο, που πάντα το κρατούσε στο χέρι του.

Ο δεύτερος, ο Σουρβίνος, ήταν φυσικομαθηματικός και δίδασκε Μαθηματικά, Γεωμετρία, Φυσική, Χημεία και Γαλλικά. Ήταν άριστος στη διδασκαλία, εξηγούσε το μάθημα και δεν ήθελε την αποστήθιση.

Στη δεύτερη χρονιά, κατόπιν ενεργειών του Παπαβλασσόπουλου, ερχόταν με το ποδήλατο μια φορά τη βδομάδα ένας δάσκαλος μουσικής, ο Ραψομανίκης, σε αντίθεση με τον Παπαβλασσόπουλο που έφευγε το Σάββατο όταν τελείωνε το μάθημα και πήγαινε με τα πόδια στην πόλη, από όπου ερχόταν πάλι τη Δευτέρα το πρωί.

Το σχολείο στεγαζόταν στο κτίριο με την εξωτερική πέτρινη σκάλα, που (και σήμερα) βρίσκεται απέναντι από την πλατεία του χωριού.
Το σχολείο αυτό καταργήθηκε από την Κυβέρνηση Μεταξά. Την τελευταία σχολική χρονιά (1937-38) λειτούργησε μόνον η Δευτέρα Τάξη (φωτογραφία). Ο Παπαβλασόπουλος δίδασκε όλα τα μαθήματα. Όλα «διαβαστά», ακόμη και τα Μαθηματικά.

Από τα σχολεία αυτά, όσοι μαθητές συνέχισαν τις σπουδές τους βγήκαν επιστήμονες, αξιωματικοί του Στρατού ή κατέλαβαν δημόσιες θέσεις. Ο Βασίλης ο Μιζές δάσκαλος, ο Θανάσης ο Νοδάρος νομικός, ο Βασίλης ο Λόλος και η Κατερίνα του Μήλιου γιατροί, ο Γιάννης ο Μιζές και ο Σπύρος ο Τάμπας αξιωματικοί, ο Παναγιώτης ο Λόλος δημόσιος υπάλληλος...και φυσικά και άλλοι από τα άλλα χωριά. Αλλά ακόμη και όσοι δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους (όπως ο γράφων), ωφελήθηκαν πολύ από τη φοίτησή τους στο σχολείο αυτό.

Υστερόγραφο:"Εγώ δεν μπόρεσα να προχωρήσω. Ωφελήθηκα όμως πολύ στη μετέπειτα ζωή μου από τη μάθησή μου στο σχολείο αυτό. Ίσως στάθηκα και τυχερός που δεν προχώρησα, διότι το 1948 που κλήθηκε η κλάση μου να υπηρετήσει την πατρίδα, πήρε μόνο τους απόφοιτους από την Τετάρτη Γυμνασίου και πάνω και έτσι γλύτωσα την περιπέτεια του Εμφυλίου.Ήμουνα καλός μαθητής. Το απολυτήριό μου (φωτογραφία) το πήρα από τα αρχεία του Δημοτικού Σχολείου Σκριπερού το 1945 με το βαθμό 16 1/10, έχοντας όμως μηδέν στη μουσική και μειωμένο βαθμό στα Θρησκευτικά για τιμωρία λόγω αταξιών..."

Πηγή: το κείμενο έγραψε ο Σπύρος Αθαν. Σπίγγος (1-12-2007) και η φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται η Δευτέρα Τάξη του ημι-Γυμνασίου Σκριπερού την 11η Μαϊου του 1938, προέρχεται από την Κατερίνα Αιμιλίου Φόδωρ.