'Παλαιοπωλείο η μνήμη'' ή μήπως ''Αρωματοπωλείο''; | | Εκτύπωση | |
Γράφει ο/η Δώρα Μεταλληνού | |
17.08.18 | |
Διψώ....
Για όλα εκείνα τα ωραία που ανεπιστρεπτί έφυγαν, που τα σάρωσε η λαίλαπα των καιρών. Οι αισθήσεις σε έκπτωση. σημαντικά που χαθήκανε για πάντα.
Δεν θα περιμένω ποτέ πια τον ταχυδρόμο να φέρει την σκέψη και τα λόγια κάποιου αγαπημένου κλεισμένα σε ένα φάκελο. Δεν θα ξανακούσω τον παγωτατζή τα καλοκαίρια να διαλαλεί την πραμάτεια του κι εγώ να λαχταρώ το παγωτό, που δεν ήταν και σίγουρο αν θα το γευόμουνα.
Διψώ....
για τις χαμένες γεύσεις που δεν θα ξαναγευτώ. Που πήγε η φρεσκάδα του πηγαδίσιου νερού που ξεδιψούσε με τη σωστή θερμοκρασία, με τη γεύση που έχουν όλα τα παρθένα και γνήσια; που είναι η θάλασσα ,που βαπτιζόμαστε μέσα της; Καθαρή, ατόφια ,δίχως κηλίδες πετρελαίου, αντηλιακού ,και λυμάτων;
Διψώ.....
για ένα φρούτο να στάζει μέλι κι άρωμα. Για μια χρυσόμυγα στον ομφαλό του σύκου , να ρουφά το μέλι του και γω να θαυμάζω τις αποχρώσεις στο καύκαλό της. Για μια χελώνα που δε θα ‘ρθει στον κήπο να με κλέψει... Κι αν έρθει κάποια φορά ,μοιάζει δραπέτης από άλλη εποχή.
Διψώ ....
για ένα ταγκό σε μνήμες που η μουσική γεννούσε εικόνες. Που η εικόνα χρωματιζόταν στο μυαλό κι όχι έτοιμη κονσέρβα. Μια εικόνα χίλιες λέξεις! λένε... Εγώ διψώ για μια εικόνα που θα γεννηθεί από τη λέξη και θα τη φτιάξω εγώ! Μια λέξη, χίλιες εικόνες ,μια λέξη και ταξίδι με τη φαντασία στην άκρη του κόσμου.
Διψώ ....
για την αγάπη ,τον έρωτα που ζωγραφιζόταν στα μάτια των νέων κι όχι κοιτάζοντας μια οθόνη. Για το γνήσιο, ειλικρινές κι όχι χρησιμοθηρικό που γεννήθηκε από την απληστία της αποθησαύρισης υλικών.
Για λίγη αισθαντικότητα, λίγο ρομαντισμό και να μη θεωρούμαι γραφική. Για ένα χορό στα ωραία περασμένα, μια σπονδή στα όσα ωραία ζήσαμε και δε θα ματ έρθουν.
Καλοκαίρι του 2018 ,ένα καλοκαίρι που ασθμαίνοντας φεύγει έχοντας χάσει τον προορισμό του, που δεν έβαλε ούτε ένα λιθαράκι όμορφο και σπουδαίο μέσα στο συλημένο χρόνο.
ΔΩΡΑ ΣΠ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
|
|
Τελευταία ανανέωση ( 17.08.18 ) |
< Προηγ. | Επόμ. > |
---|