Γεννήθηκε στην Άνω Κορακιάνα το 1893. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Κέρκυρα, όπου είχε την τύχη, μαθητής ακόμα, να συνδεθεί με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, η συντροφιά και η διδαχή του οποίου στάθηκε αφορμή για να ανοιχτεί το πνεύμα του στους ορίζοντες της τέχνης.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο φεύγει για να σπουδάσει ιατρική  στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης στην Ιταλία, αλλά οι Βαλκανικοί πόλεμοι διακόπτουν τις σπουδές του. Γυρίζει για να υπηρετήσει στις τάξεις του ελληνικού Στρατού και τελικά παίρνει το δίπλωμά του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για αρκετά χρόνια, ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο, ο Μεταλληνός υπηρετεί ως στρατιωτικός ιατρός. Την περίοδο 1919-1921 ασκεί αστυϊατρικά καθήκοντα στην Αδριανούπολη, όπου δείχνει για πρώτη φορά τις οργανωτικές και διοικητικές του ικανότητες. Η συμβολή του στην εξυγίανση της πόλης αυτής υπήρξε πολύτιμη.

 Όταν απολύθηκε από το στρατό εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου θα ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα έως τις αρχές του 1925.Τότε, η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων, που τελούσε υπό την ηγεσία στελεχών της Κοινωνίας των Εθνών, θα του αναθέσει την οργάνωση και τη διεύθυνση της υπηρεσίας παροχής ιατρικής περίθαλψης στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, που είχαν εγκατασταθεί στη Μακεδονία και στη Θράκη. Μέσα σε έξη χρόνια στήνει ένα ολόκληρο Νοσοκομείο σε αγροτική περιοχή, με χειρουργείο και μαιευτικό τμήμα, ένα ερευνητικό μικροβιολογικό εργαστήριο εγκαταστημένο στη Θεσσαλονίκη και 63 ιατρεία σκορπισμένα στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιφέρειες.

 «Εις το πολυσχιδές όσον και ακανθώδες έργον του εις την Μακεδονίαν εγνώρισα τον Μεταλληνόν. Εκεί το πρώτον εγνώρισα εκ του πλησίον τον άνθρωπον και εξετίμησα το άτεγκτον και το ευθύ του χαρακτήρος του, την στοργήν και την αφοσίωσιν προς το έργον που είχε αναλάβει, την αφιλοκέρδειαν, την αυταπάρνησιν και την ακάματον δραστηριότητά του, που του εξησφάλισαν τον γενικόν σεβασμόν και την αγάπην των πάντων. Η φήμη του Μεταλληνού είχεν επεκταθεί και εις το εξωτερικό. Εις την Γενεύην δε,…. ήκουσα με υπερηφάνειαν…. να γίνεται λόγος λίαν ευφήμως περί Μεταλληνού, ως επιστήμονος, οργανωτού και ανθρώπου τιμώντος το Ελληνικόν όνομαν», γράφει ο Αναστάσιος Αδοσίδης, Υπουργός Μακεδονίας και Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων της Κοινωνίας των Εθνών. 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρωθυπουργός ών, του γνωστοποιεί ότι προτίθεται να του αναθέσει την εποπτεία της εφαρμογής του Υγειονομικού Προγράμματος, που είχαν προτείνει για την Ελλάδα οι Υγειονολόγοι της Κοινωνίας των Εθνών, ενώ ήδη είχε αναλάβει την εισήγηση του πρώτου νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Όμως η κυβέρνηση Βενιζέλου θα πέσει και κανένα από τα παραπάνω δεν θα ολοκληρωθεί. Οι εμπειρίες που αποκόμισε από την υπηρεσία του στη Μακεδονία και τη Θράκη, επέτρεψαν στο Μεταλληνό να διαμορφώσει σαφείς απόψεις για το υγειονομικό πρόβλημα της χώρας, που τις διατύπωσε στη μελέτη του με τίτλο « Η συμβολή των Συνεταιρισμών στην υγειονομική οργάνωση της υπαίθρου». Το κήρυγμα του Μεταλληνού που είχε συμπαραστάτη έναν απόστολο της συνεταιριστικής ιδέας, τον Γερακάρη, βρήκε γόνιμο έδαφος σε αρκετές αγροτικές περιοχές. Μεταξύ αυτών και στο χωριό του Μεταλληνού, στην Άνω Κορακιάνα, όπου ιδρύθηκε και λειτούργησε ο μοναδικός υγειονομικός συνεταιρισμός της κερκυραϊκής υπαίθρου. Το σχέδιο αυτό του Μεταλληνού αποτέλεσε το πρόπλασμα της οργάνωσης των αγροτικών ιατρείων, έπειτα από 20 χρόνια.  Τον Ιανουάριο του 1937 ο Μεταλληνός αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση του Σανατορίου «Σωτηρία». Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο Μεταλληνός θα οργανώσει πλήρως το ίδρυμα, θα ολοκληρώσει επιστημονικά τα διάφορα τμήματά του και θα δημιουργήσει εγκαταστάσεις που πληρούσαν όλους τους κανόνες της σύγχρονης θεραπευτικής.

Στις επόμενες δεκαετίες ο Μεταλληνός θα βρεθεί επικεφαλής της Γκρήκ Γουώρφ Ρήλιφ, γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Ερεύνης Νοσημάτων Θώρακος, γενικός διευθυντής του  Σισμανόγλειου, μέλος πολλών επιτροπών και συμβουλίων. Ως επικεφαλής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, προσπαθούσε με κάθε τρόπο στις δύσκολες ώρες της γερμανικής κατοχής 1943-44, να βοηθήσει την Κέρκυρα στέλνοντας φάρμακα για τους αρρώστους, αλλά και τρόφιμα για τους φτωχούς άπορους. Το ιστορικό νοσηλευτικό ίδρυμα πρώτων βοηθειών, το γνωστό μας «Γιατρείο», συνέχιζε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου τη λειτουργία του, επιτελώντας μια ύψιστης σημασίας αποστολή χάρη στο Μάνθο Μεταλληνό, που με κάθε τρόπο το «αιματοδοτούσε» αποστέλλοντας όσο περισσότερο μπορούσε υγειονομικό υλικό.

 Κατά το 1950, η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας την πλούσια επιστημονική του κατάρτιση, αλλά και την υπευθυνότητα με την οποία διηύθυνε όλα τα ιδρύματα στα οποία υπηρέτησε, του αναθέτει τη Γενική Διεύθυνση του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγιεινής, θέση από την οποία έθα προσφέρει για μια ακόμη φορά τις γνώσεις του, αλλά και την θετική του βοήθεια, ιδιαίτερα στην Κέρκυρα την οποία ποτέ δεν ξεχνούσε. 

Όμως εκτός από τον επιστήμονα, τον κοινωνικό αγωνιστή, πρωτοπόρο και δημιουργό, υπάρχει  και ο άλλος Μάνθος Μεταλληνός. Αυτός που αναδύθηκε από τις «τένεμπρες» της Κάτω Πλατείας, με μια άσβεστη δίψα για την ποίηση και τα γράμματα και με έναν απέραντο θαυμασμό για τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη. Ο Μάνθος Μεταλληνός δεν έπαψε ποτέ να διαβάζει. Τον συγκινούσε η ποίηση και τον γοήτευε ο πεζός λόγος. Έτσι σχημάτισε μια πλούσια βιβλιοθήκη, που αντικατοπτρίζει τις λογοτεχνικές του προτιμήσεις. Στα χρόνια της Κατοχής, στο Ψυχικό όπου έμενε ο Μεταλληνός, ήταν συχνές οι συγκεντρώσεις στα διάφορα σπίτια, με ομιλίες γύρω από πνευματικά θέματα. Σε μία από αυτές μίλησε και ο ίδιος, με θέμα την Κερκυραϊκή ποιητική Σχολή. 

Αυτός ήταν ο Μάνθος Μεταλληνός. Ένας καταξιωμένος επιστήμονας, αλλά και ανιδιοτελής άνθρωπος, ζούσε με το όραμα της προσφοράς προς κάθε κατεύθυνση, όταν το επέβαλαν οι περιστάσεις και τούτο χωρίς ποτέ να συνδυάσει την προσφορά του με προσωπικά οφέλη.

 Πέθανε το 1978. 

Πηγή: «Μάνθος Μεταλληνός-Ηλίας Κουμετάκης» - Κώστα Δαφνή και «Η ιστορία της Κέρκυρας» - Γιάννη Τσανταρίδη