| Σαν πίνακας... | | Εκτύπωση | |
| Γράφει ο/η Κβκ | |
| 30.01.08 | |
 Άλλο ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωϊνό στα τέλη του Γενάρη...από κάποια απόσταση το χωριό μοιάζει ελαφρά χιονισμένο, αλλά από κοντά διαπιστώνεις ότι αυτό οφείλεται στην ανθοφορία των πολλών ακόμη αμυγδαλιών στους κήπους. Σαν να έχεις μπροστά σου δεκάδες πίνακες του Βαν Γκονγκ...Στα Νησάτικα, ακριβώς πλάι στο δρόμο, ο κυρ Θανάσης Νικολούζος επιμελείται τη «βιτρίνα» του κήπου του, που στην εποχή της ανθοφορίας ξεχειλίζει από λογής λoγής τριαντάφυλλα. Καθημερινή, σταθερή, ανενόχλητη εδώ και χρόνια παρουσία, εκεί, στην άλλη άκρη του χωριού... Η διάθεση για συζήτηση είναι αμοιβαία, παρότι διακόπτεται από το συνεχές πέρασμα αυτοκινήτων. Η αντιπαραβολή του φυτικού κόσμου με τον ανθρώπινο, η ζωή που κρύβει μέσα του ένα μπουμπούκι που δεν έχει ακόμη ανθίσει, η σχέση που με την πάροδο του χρόνου δημιουργείται ανάμεσα στο φυτό και στον άνθρωπο που το φροντίζει, ήταν μερικά μόνο από τα θέματα που με ιδιαίτερη ευχαρίστηση άνοιγε ο συνομιλητής μου...παράλληλα με το κλάδεμα από τις τριανταφυλλιές του και το ξεβοτάνισμα σε ολόκληρο το παρτέρι, σημάδι ότι έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του Χειμώνα. Μεσημεριάζει και κατά την επιστροφή στο σπίτι μέσα από τα σοκάκια του χωριού, το ξαφνικό άνοιγμα μιας πόρτας με κάνει να γυρίσω...Η κυρά Μαρία στη μεσόπορτα του σπιτιού της, με μελαγχολία διαπιστώνει ότι ήμουν μόλις ο δεύτερος άνθρωπος που πέρασε από εκεί, από το πρωί...Μια άλλη όψη, οδυνηρή πραγματικότητα, της ζωής στο χωριό μας... |
|
| Τελευταία ανανέωση ( 03.07.09 ) |
| < Προηγ. | Επόμ. > |
|---|
