Ιστορία από την Κατοχή... |
Θά εξιστορήσω στη συνέχεια, ένα πραγματικό περιστατικό πού έζησα, παιδί τότε, τήν περίοδο τής κατοχής, όχι τόσο γιά νά αναφερθώ σέ συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά γιά νά επισημάνω τήν συνοχή, τούς δεσμούς καί τό πνεύμα πού επικρατούσε παλαιότερα στήν κοινωνία τής Κορακιάνας, ανεξάρτητα από κοινωνικές ή καί πολιτικές ακόμη διαφορές...
΄Οπως είναι γνωστό, τήν εποχή εκείνη, η πληροφόρηση τού κόσμου γιά τά διέθνή γεγονότα καί ειδικά τά πολεμικά, γινόταν από άτομα πού είχαν τήν δυνατότητα νά παρακολουθούν παράνομα Αγγλικούς Ραδιοφωνικούς Σταθμούς. Ένα από αυτά τά άτομα ήταν καί ο πατέρας μου, ο οποίος τίς Κυριακές πού ερχόταν στό χωριό μετέφερνε τά νέα πού είχε ακούσει.
Αυτό ακριβώς συνέβη καί μία Κυριακή τού Καλοκαιριού, θά πρέπει νά ήταν τού 1942, καί αφού είπε τά νέα στούς συγχωριανούς πού ήταν συγκεντωμένοι στό μουράγιο, έξω από τό Καφενείο τού Μπούτση ήρθε στό σπίτι μας. ΄Οταν λοιπόν ο πατέρας καί οι υπόλοιποι συναντήθηκαν μέσα στό Γραφείο τού «Μαρουσάλου», κατάλαβε ότι ήδη είχαν ανακριθεί αφού είχαν δέχθει καί τό σχετικό ξύλο, καί παρά τό γεγονός πού τού ψιθύρισαν πώς δέν είχαν ομολογήσει τίποτε, εν τούτοις αυτός ανέλαβε μέ διάφορες δικαιολογίες, τήν ευθύνη. Στό σημείο αυτό μπήκε σάν από μηχανής Θεός στό Γραφείο φέρνοντας καφέ στόν Αστυνόμο, ο Τσάντος ο Χάγιας, ο οποίος διατηρούσε καφενείο δίπλα στόν Αστυνομικό Σταθμό καί ο οποίος ήταν φίλος μέ τόν πατέρα μας (και προφανώς είχε μαθεί τό περιστατικό). Καί ο οποίος μέ συνοπτικές.... διαδικασίες καί αφού τού εκαμε γνωστό ότι, προκειμένου νά ξεμπλέξουν θά χρειαστούν κάποια λαδώματα, σέ πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εκρίθησαν όλοι αθώοι καί εγύρισαν στό χωριό.
Από εκεί καί πέρα υπάρχει άλλη συνέχεια στήν ιστορία, μάλλον φαιδρά... Κλείνοντας θά πώ μόνον ότι ο μέν Χάγιας επεμβαίνοντας τούς γλύτωσε όλους από τά χειρότερα, ο δέ «Μαρουσάλος», μέχρι πού οι Γερμανοί τόν στείλανε στήν Κεφαλλονιά, έγινε φίλος τού ...φούρνου, καλύπτοντας τίς κοινωνικές του ανάγκες σέ διαφόρων ειδών δώρα, γλυκά κ.λ.π. |
< Προηγ. | Επόμ. > |
---|