Οργανώσαμε συνολικά δύο παραστάσεις, με σενάρια που έγραψε ο Ηλίας ο Μάρτης, ο οποίος συμμετείχε στο ερασιτεχνικό θέατρο στην πόλη της Κέρκυρας. Το πρώτο έργο που ανεβάσαμε  είχε τίτλο « Υπάρχει Θεός» και το θέμα του που συγκίνησε πολύ τον κόσμο, ήταν περίπου το εξής:  Εγώ (η πρωταγωνίστρια) είχα κρυφά ένα εξώγαμο παιδί και είχα σύζυγο τον Αλέξη Ιωνά-Μπανάρα και το παιδί το είχα δώσει σε μία φτωχή γυναίκα να το μεγαλώσει. Αυτή το μεγάλωσε, το σπούδασε και έγινε ο γιατρός Ροάν (Ηλίας  Μάρτης). Όταν το έμαθε ο άνδρας μου με έδιωξε από το σπίτι και έγινα η Άννα, η ζητιάνα και ζητιάνευα κλαίγοντας. Στο τέλος πέθανα στα χέρια του παιδιού μου.

Η παράσταση ανέβηκε, όπως κάθε σημαντική εκδήλωση που γίνεται χρόνια τώρα στο χωριό, στην αίθουσα του Συνεταιρισμού. Τα σκηνικά ήταν από το ερασιτεχνικό θέατρο του Βραδή από την πόλη της Κέρκυρας απ' όπου τα έφερε ο Ηλίας ο Μάρτης και οι στολές ήταν αυτοσχέδιες από τα ρούχα που είχε ο καθένας μας.  Σκηνοθέτης ήταν ο Ηλίας Μεταλληνός-Μάρτης.

Η παράσταση αυτή επαναλήφθηκε δύο φορές και αποθεώθηκε από τον κόσμο του χωριού, που τότε ήταν και πολύς και το θέαμα αυτό αποτελούσε μοναδική και σπουδαία ευκαιρία για διασκέδαση. Δέχτηκα θερμά συγχαρητήρια για την ερμηνεία μου  από πολλούς,  μεταξύ αυτών και από την Αγλαΐα Μεταλληνού-Ράλλη -του Γαλάνη- η οποία ήταν ιδιαίτερα μορφωμένη και είχε συγγράψει και τα γνωστά αναγνωστικά του δημοτικού που είχαν απαγορευτεί,  λόγω του ότι η συγγραφέας ήταν αριστερών φρονημάτων. Ο δάσκαλος Βασίλης Μαρτζούκος-Μιζές, γνωστός  για τα εγκώμιά του, μου έγραψε την εξής αφιέρωση: «Βλέπω δικό της τάλαντο στου Μίλιου την Κική, σα  νέα Κοτοπούλη εις την Δραματική».

Λίγο καιρό αργότερα ανέβηκε και δεύτερη παράσταση  με άλλο έργο, για το οποίο όμως δεν θυμάμαι πια λεπτομέρειες.

Έτσι συμβάλλαμε και εμείς στη συγκέντρωση των πρώτων χρημάτων για την αγορά των οργάνων της Φιλαρμονικής».

Άνοιξη 2008