Ενώ ο Αύγουστος βαδίζει ολοταχώς για το παρελθόν, καταχωρούνται οι τελευταίες πινελιές των καλοκαιρινών διακοπών. Για αρκετούς βέβαια οι διακοπές δεν τελειώνουν εδώ, όμως για άλλους τόσους το τέλος του μήνα σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού, της φυγής, της άδειας, του ταξιδιού, της ξεγνοιασιάς, του εποχικού ανταμώματος με συγγενείς και φίλους. Και μπορεί ο καιρός να συνεχίζει ατάραχος στο ίδιο μοτίβο, όμως η προετοιμασία της επιστροφής αρχίζει.
Το χωριό που ζει «μέρες δόξας» κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με τη συρροή κόσμου, τα πανηγύρια και τις γιορτές, νοιώθει τη γνώριμη αλλαγή στους ρυθμούς και στις τελετουργίες του. Ήδη τα πρώτα βραδινά συμπόσια αποχαιρετισμού λαμβάνουν χώρα στις γειτονιές. Η υπέροχη γαριδο-μακαρονάδα στου οδοντογιατρού χθες, το διαπεραστικό κοκορέτσι της παρέας του «Ιταλού» γιατρού μας στην άκρη της Νεροσυρμής προχθές, η υπαίθρια ψησταριά στου Τσιμπάνη αντίπροχθες και πάει λέγοντας...Στο μεταξύ, η νεώτερη γενιά, στον απόηχο των καθημερινών βραδινών εξόδων, ξαποσταίνει στήνοντας μικρά «θερινά σινεμά» σε μπαλκόνια και ταράτσες, απολαμβάνοντας ταινίες μέσω της οθόνης του υπολογιστή στην αυγουστιάτικη ξαστεριά, σε πείσμα του μεταμεσονύχτιου συναπαντήματος ζέστης και υγρασίας...
Όμως όλα αυτά είναι απλά ο απόηχος, γιατί... «ακόμη ένα καλοκαίρι βαδίζει στο τέλος του»...