Από το ιστολόγιο της κας Αλκμήνης Μεταλληνού , αντιγράφουμε:

«Ήμουν το μικρότερο μέλος της οικογένειας και η Νόνα (η μητέρα του πατέρα μου, Ρήνη, βλέπε φωτογραφία), συχνά με πρόσεχε ενώ η υπόλοιπη οικογένεια ήταν απασχολημένη. Έμαθα πολλά από την αυτάρκεια και τις απλές της μεθόδους και συχνά εφαρμόζω πολλές από αυτές μέχρι σήμερα, όπως την παρασκευή λιαστών φρούτων και πολλές από τις συνταγές της. Μία από αυτές ήταν ο παραδοσιακός τρόπος που προετοίμαζε τις ελιές αφού δεν μπορούν να φαγωθούν απ’ ευθείας από το δέντρο, μια και είναι πολύ πικρές και σκληρές. Για να τις ετοιμάσει, η Νόνα αρχικά ξεχώριζε όσες ήταν σάπιες ή χτυπημένες, και αφού τις έπλενε καλά, τις τοποθετούσε σε ένα σκεύος με νερό, το οποίο άλλαζε ανά λίγες μέρες για μια εβδομάδα, για να τραβήξει την πικρίλα. Μετά αφού έβαζε τις ελιές σε ένα κεραμικό βάζο, πρόσθετε σιγά σιγά το αλάτι. Αυτή ήταν μια ευαίσθητη διαδικασία, που χρειάζονται το έμπειρο μάτι της Νόνας για να υπολογίσει τη σωστή ποσότητα αλατιού. Αλλά για να βεβαιωθεί ότι είχε βάλει αρκετό αλάτι, χρειαζόταν ένα πιο προχωρημένο πείραμα: το πείραμα του αυγού. Η Νόνα έβαζε ένα φρέσκο, ωμό αυγό μέσα στο βάζο με τις ελιές και την άλμη. Αν το αυγό βούλιαζε, χρειαζόταν κι άλλο αλάτι, αν επέπλεε, τότε ήταν ώρα να προσθέσει ρίγανη, φέτες λεμονιού, λίγες σκελίδες σκόρδο, και να σφραγίσει το μίγμα με ελαιόλαδο για να μη χαλάσει. Φυσικά οι φίλοι και οι γείτονες καλούνταν να δοκιμάσουν τη νέα παρτίδα ελιών και η Νόνα πάντα  μοιραζόταν με χαρά τα σπιτικά της προϊόντα».