1.Η ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΝΙΑ

Σε κείνο το σχολειό που ατένιζε από μακριά τον κάμπο. Που μου μάθε τα πρώτα γράμματα. Που με ανέβασε σκαλί σκαλί σε τοπία άγνωστα κι ονειρικά. Δυο τρεις δάσκαλοι περάσανε στη διάρκεια της θητείας μου από κει. Στην πέμπτη τάξη δάσκαλος μου ο ζωγράφος Θεόφιλος Κένταρχος. Ο ακουαρελίστας με τις ευαισθησίες και την αγάπη του για τα παιδιά και τη μεταλαμπάδευση της γνώσης. Με είχε πάντα σε ξεχωριστή θέση !Ακόμα μου το λέει όταν με συναντά. Είχε εφαρμόσει την παιδαγωγική του αλληλοδιδακτικού σχολείου του Καποδίστρια! Με έβαζε να διορθώνω τα τετράδια των μικρότερων μαθητών και να ελέγχω αν ξέρουν την προπαίδεια.

Δεν πάνε πολλές μέρες που συνάντησα το Θεόφιλο! Συνάδελφο σήμερα και ζωγράφο επίσης.
-Δώρα, έφαγα πολύ ξύλο από το Φίλη τότε…

-Αλήθεια; Δεν θυμάμαι τίποτα! 

-Σου είχε αναθέσει να σου λέμε την προπαίδεια και μετά να του λες ποιος την ήξερε και ποιος όχι!

-Αυτό το θυμάμαι!

- Ναι νόμιζα πως την ήξερα καλά. Όταν όμως έφτασα Στο ‘’9’ έκανα κάποια λάθη.Το λες στο Φίλη !Παίρνει τη βίτσα και μου δίνει στα χέρια εννιά βιτσιές! Δεν σε χώνευα τότε…

-Αλήθεια; Δεν το θυμάμαι!

Πόσα τέτοια κρατάει το μυαλό ενός παιδιού!

Μια καθυστερημένη συγνώμη Θεόφιλε!

ΔΩΡΑ ΣΠ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ