12 Ιουνίου σήμερα και το μοναστήρι του «Οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου του Αιγυπτίου, κτητορική των κωμών: Γαρδελάδων, Δουκάδων, Κορακιάνας Άνω και Σκριπερού, κτισθέν εν έτει σωτηρίω 1773, εις την θέσιν προϋπάρχοντος μικρού εξωκλησσίου, συναδελφικού των εκ Γαρδελάδων Λευθεριωτών», ολάνοιχτο, σφύζει κυριολεκτικά από ζωή, με αφορμή τον εορτασμό του ομώνυμου Αγίου. Οι προετοιμασίες από πλευράς επιτρόπων της μονής έχουν αρχίσει εδώ και μέρες, με καθαρισμούς και περιποιήσεις των χώρων, για να έρθει η ώρα του χθεσινού Εσπερινού και της σημερινής Θείας Λειτουργίας, σε συνέχεια του πρωινού Όρθρου....

Ο δρόμος από την πλευρά της Εθνικής Παλαιοκαστρίτσας είναι δυσκολοδιάβατος λόγω της βλάστησης, με συνέπεια οι επισκέπτες να οδηγούνται στη μονή από την πλευρά του Λιβαδιού. Ηλιόλουστο το πρωινό και οι πολλοί πιστοί που έχουν καταφθάσει από την γύρω περιοχή και κυρίως από τα χωριά-κτήτορες της μονής, βρίσκουν δροσερό καταφύγιο στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στους ίσκιους που απλόχερα προσφέρουν οι καρυδιές και οι συκιές του προαυλίου.
Η Θεία Λειτουργία τελείται υπό το λιγοστό φως των κεριών και των αχτίδων του φυσικού φωτός, που εισχωρούν στο ναό από τις ορθάνοιχτες ξώπορτες. Τουλάχιστον 10 ιερείς βρίσκονται από νωρίς «επί το έργον», ενώ στο ψαλτήρι ξεχωρίζει η κορακιανίτικη παρουσία των Νικόλαου Σαββανή και Θανάση Νικολούζου, βοηθούντος του κυρ Δημήτρη Τσιριγώτη. Προς το τέλος της Λειτουργίας η βροντερή φωνή του ιερομόναχου από την Αγία Κυριακή, εξυμνεί την «απελευθερωτική ορμή του μοναχισμού».
Ο κόσμος, έχει ήδη πάρει σειρά, περνώντας από το εσωτερικό του ναού για το προσκύνημα, ενώ στην έξοδο διενεργείται αρτοκλασία υπό την επιμέλεια των επιτρόπων. Την ίδια περίπου πορεία ακολουθεί και η περιφορά από τον Φωκίωνα Μάνδυλα, του καθιερωμένου «δίσκου» προς ενίσχυση της μονής, τα βοηθητικά κτίσματα της οποίας τελούν υπό ανακαίνιση.
Σε ένα από τα απέναντι κελιά, γυναίκες επιμελούνται τα προσφερόμενα εδέσματα: καφές στο μπρίκι με συνοδεία ούζου ή κονιάκ, διάφορα αρτοσκευάσματα και νοστιμότατη μηλόπιτα στο ταψί. Η σειρά των πιστών μεταφέρεται τώρα σε αυτό το σημείο, με τον ήλιο να μεσουρανεί ενοχλητικά. Πιο κει, η «ενοχλητική» τσίκνα από την αυτοσχέδια ψησταριά που έχει στηθεί από νωρίς για την περίσταση, δεν θα καταφέρει να αποσπάσει την προσοχή του κοινού, τουλάχιστον όσο διαρκεί η Λειτουργία.
Οι καρέκλες κάτω από τα δένδρα είναι ήδη γιομάτες από παρέες ανθρώπων, που κάθε τέτοια μέρα σμίγουν και στη συνέχεια ανανεώνουν το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά. Ξεχωριστή η παρουσία της ηλικιωμένης, πλην όμως καλοστεκούμενης χωριάτισσας, της  μοναδικής φιγούρας με την παραδοσιακή φορεσιά, που κάπου εκεί στο πεζούλι της εκκλησίας, θα θυμηθεί τις εποχές που ερχόταν με τα πόδια από το Λιβάδι για «τζουρνάδα στου Φέγγαρη», με την καθοδήγηση του «μπουλουκάρη».
Σε ένα άλλο κελί, το μακρόστενο τραπέζι, από νωρίς στρωμένο, αναμένει, τους ιερείς, τους ψαλτάδες και τους επιτρόπους της μονής για ένα μικρό κέρασμα  και μπόλικη κουβέντα.
Το μεσημέρι, δεν θα αργήσει και ο κόσμος αρχίζει να αποχωρεί με ατομικά και ομαδικά μέσα. Μέσα σε λίγη ώρα ο τόπος αδειάζει και το μικρό μοναστήρι ξαναβρίσκει την ηρεμία του, μέχρι βέβαια την επόμενη φορά...Τελευταία θα αποχωρήσει μια παρέα Κορακιανιτών "κανταδόρων"...