Η ανάσυρση του παλιού, γλυκόλαλου μαντολίνου (μοντέλο των αρχών της δεκαετίας του '70, μιλανέζικης προέλευσης), επανέφερε στη θύμηση την ξεχασμένη σήμερα, μικρή μαντολινάτα, που δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '70 στο χωριό μας. Την πρωτοβουλία και όλο το βάρος της προσπάθειας, είχε επωμιστεί ο Αντώνης Σπίγγος (Τσολός), συνταξιούχος αρτεργάτης τότε, προικισμένος μουσικός (οργανοπαίχτης και δάσκαλος) μέχρι τα στερνά του. Αυτός ανέλαβε να ανοίξει έναν ακόμη κύκλο στην ιστορία της κορακιανίτικης μαντολινάτας, να βρει μαθητές από τη γειτονιά, να τους εφοδιάσει με παλιά, δανεικά όργανα μέχρι εκείνοι να αποκτήσουν στη συνέχεια τα δικά τους, να τους διδάξει και να τους οργανώσει σε ένα μικρό μουσικό σύνολο.Εκείνα τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα, την ώρα που η γειτονιά ξανάβρισκε τους ρυθμούς της μετά τη μεσημεριάτικη άπνοια, το στενάχωρο δωμάτιο στο σπίτι του "δασκάλου" στην κορφή της Μουργάδας, πλημμύριζε από «φάλτσα» στην αρχή και μελωδίες αργότερα. Ενίοτε δε, με την συμμετοχή του δεξιοτέχνη στο βιολί Γρηγόρη Μεταλληνού (Πάτσαλα) και του θαυμάσιου κιθαρίστα Μάκη Μπαλατσινού. Μια -δύο κιθάρες, ένα βιολί και τέσσερα ή πέντε μαντολίνα ήταν όλη κι όλη η «συγκομιδή» του "δασκάλου"...Το μουσικό αυτό σύνολο απετέλεσε, για ένα μικρό διάστημα, την πρώτη ορχήστρα του κέντρου διασκέδασης «Luna D' Argento», που τότε λειτουργούσε μέσα στο χωριό. Διαλύθηκε μέσα σε λίγα χρόνια χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν και οι ίδιοι οι συντελεστές του...Έτσι ακριβώς όπως δημιουργήθηκε...

Μαριετίνα (3-6-2009): "Η "μαντολινάτα μας" είναι από τις ομορφότερες αναμνήσεις της εφηβικής μου ζωής. Περάσαμε υπέροχες καλοκαιρινές ώρες και μέρες μαζί. Ήμασταν η καλύτερη ομόδα εκείνη την εποχή. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήρα στα χέρια μου το παλιό εκείνο μαντολίνο που είχε επισκευάσει ο "δάσκαλος" (όπως αποκαλούσαμε τον Αντώνη) και οι χορδές μου είχαν κόψει τα δάκτυλα, αλλά, συνέχισα να παίζω μέχρι που μάτωσαν. Την πρώτη βραδιά που πήγαμε στο "Luna D' Argento"  και παίξαμε τα "Κύματα του Δουνάβεως" και οι πελάτες Γερμανοί χόρευαν ασταμάτητα."
Δημοσθένης (24-7-2009):"Εντελως τυχαια ανοιξα αυτο το αρθρο κυριως γιατι με τραβηξε ο τιτλος <<μαντολινο>>.Φανταστικες,απιθανες μερες περασαμε εκεινα τα καλοκαιρια οταν για παρα πολλες ωρες παιζαμε στο μαγαζι η στο σπιτι του Αντωνη πολλες και διαφορες μελωδιες...για μενα ηταν η αρχη να ασχοληθω σοβαρα με τη μουσικη και να μην την εγκαταλειψω μεχρι σημερα.Ηταν κριμα που διαλυθηκαν ολα,κυριως γιατι μπηκε στη μεση το διαβασμα για τις πανελλαδικες εξετασεις αλλα οι αναμνησεις υπαρχουν εντονες μεσα στη ψυχη μας.Αυτη η φωτογραφια που υπαρχει?"