Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το βράδυ (6 Απριλίου 2014) στο κτίριο της Ιονίου Ακαδημίας στην πόλη της Κέρκυρας, η Συναυλία της Μπάντας της Φιλαρμονικής Κορακιάνας, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Κώστα Ζερβόπουλου. Το Πρόγραμμα περιελάμβανε κλασσικά κυρίως κομμάτια, τα οποία απέδωσε με έξοχο τρόπο η Μπάντα, στην οποία συμμετείχαν αρκετοί νέοι μουσικοί. Το κοινό (κορακιανίτικο στη μεγάλη του πλειονότητα) χειροκρότησε με ενθουσιασμό, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια. Την εκδήλωσε προλόγισε η Πρόεδρος Δώρα Μεταλληνού, αναφερόμενη στην μακρόχρονη παρουσία της Φιλαρμονικής στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, αλλά και την αξία της τέχνης, ιδίως σε καιρούς χαλεπούς.

Παραβρέθηκαν οι επί σειρά ετών Πρόεδροι του Συλλόγου Γιάννης Κούρκουλος, Τάκης και Σπύρος Σαββανής, η Πρύτανις του Ιονίου Πανεπιστημίου, ο Πρόεδρος της Ένωσης Χορωδιών Κέρκυρας, η Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας και δημοτική Σύμβουλος Όλγα Καποδίστρια, ο πολιτευτής Στέφανος Γκίκας κ.ά.

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Πέμπτη εβδομάδα της Σαρακοστής και στον Άη-Γιώργη, χθες Παρασκευή, χοροστατούντος του παπά-Κώστα Φαϊτά, έλαβε χώρα η Ακολουθία του «Ακάθιστου Ύμνου», κατά την οποία ψέλνεται τμηματικά το σύνολο των «Οίκων», που απαρτίζουν το θαυμάσιο αυτό υμνογράφημα.Σταδιακά η εκκλησία γέμισε από κόσμο, που συνόδευε τον ιερέα και τους ψαλμωδούς σε αρκετούς από τους «Οίκους». Ήταν τη φορά αυτή η σειρά του Φωκίωνα Μάνδυλα και του Γιώργου Κένταρχου για το «Άσπιλε», ενώ ο μικρός Νικόλας Μαρτζούκος έλαβε από νωρίς θέση στο αριστερό ψαλτήρι. Η κυρά-Σταματέλα Φαϊτά, μαζί με την Παπίνα Μεταλληνού επιμελούνταν το κεντρικού κηροπήγιου, ενώ στο τέλος ο Νίκος Μεταλληνός διάβασε κείμενο με το ιστορικό και την επεξήγηση του Ύμνου.

Την ίδια ώρα στο χωριό τα τμήματα της Φιλαρμονικής συνεχίζουν με εντατικού ρυθμούς τις ετοιμασίες τους: η μεν Μπάντα για την Κυριακάτικη συναυλία της στην πόλη της Κέρκυρας (κτίριο Ιονίου Ακαδημίας), για την οποία ενημέρωση από άμβωνος ο ιερέας, το δε Χορευτικό για τη συμμετοχή του στις εκδηλώσεις των Χορευτικών τμημάτων του βορείου συγκροτήματος της Κέρκυρας στο Σιδάρι.

Αλλά οι σχετικές δραστηριότητες περιλαμβάνουν ακόμη και τη δημιουργία λαμπάδων από τα μέλη του Χορευτικού, που μπορεί ο καθένας να τις προμηθευτεί, για την Μεγάλη Εβδομάδα.

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Tώρα που μπουμπουκιάζει η Ανοιξη και αρχίζουνε οι πεταλούδες να στήνουνε χορό,ο νους μου πάει σε χρόνια ανεπιστρεπτί περασμένα.Μόλις ο καιρός ζέσταινε γέμιζαν τα πεζούλια και τα μουράγια κόσμο.Τα παιδιά ξαμολιόντουσαν στη σαρτσάδα να απολαύσουν όσο παιγνίδι έχασαν μέσα στο χειμώνα.Τι νοσταλγία για κείνα τα παιγνίδια που μόνο η μνήμη μας ζωντανεύει.
Ενα κύπελλο και ένα κομμένο καλάμι που του είχαμε αφαιρέσει την ψίχα,λίγο τριμμένο πράσινο σαπούνι μέσα και ο κόσμος γέμιζε διάφανες σαπουνόφουσκες ''μπουρμπουλήθρες'' που για λίγο στριφογύριζαν,έπαιρναν τα χρώματα του ουράνιου τόξου κι ύστερα διαλύονταν.Πολλές φορές απρόσεχτα καταπίναμε και καμμιά μπουκιά. Αλλοτε με ένα ''βίσαλο 'χαράζαμε τετράγωνα στο χώμα και παίζαμε κουτσό. Στη Χούμουλη, που πέρασα μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων, κάναμε ''κούλιουρο''[κούνια]. Δέναμε μια πέτρα στην άκρη ενός σχοινιού και την πετάγαμε ψηλά να περάσει πάνω ένα κλαδί.Υστερα όταν ερχόταν κάτω δέναμε τις άκρες και έτοιμη η κούνια.Ενας έσπρωχνε κι ο άλλος πέταγε ...στα σύννεφα.Κάποτε είχα μια παλιοδίκοπη, την είχα κρεμασμένη κι έκανα καμπάνα! Είναι πολλά τα απλά και όμορφα που κάνουν ευτυχισμένο ένα παιδί. ''Κολοκυθιά'', Μπερλίνα με τα μάτια σου τα φίνα....'', ''πεντόβολα'', ''πετάει-πετάει'', ''Σφεντόνες'', ''κολοκυθιά'', ''Αγάλματα', ''ξατρεχατό'', ''γκουργκουζιάνη' χειροποίητες πάνινες ''κουτσούνες'' και τόσα άλλα....

Αργότερα οι ναυτικοί επιστρέφοντας από τα ταξίδια τους έφερναν και μια κούκλα για τον καναπέ!! Χλιδάτη με οργάντζες και δαντέλες, μπούκλες στα ξανθά της κυρίως μαλλιά,στήνονταν στον καναπέ και κανείς δεν τις άγγιζε μόνο για ''μόστρα''!

Το παιγνίδι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής ηλικίας. Από αρχαιοτάτων χρόνων τα παιδιά είχαν παιγνίδια. Κάποτε οι κούκλες λέγονταν ''πλαγγόνες'' και τα μωρά τα κοίμιζαν με την ''πλαταγή'', μια πήλινη κουδουνίστρα που μέσα είχε πετραδάκια.

''Ο χρόνος, λέει ο Ηράκλειτος, είναι ένα παιδί που παίζει''. Κι ο Πλάτωνας τόνιζε πως τα παιδιά πρέπει να παίζουν μέχρι έξι χρονών με όποιο παιγνίδι ήθελαν και όπως ήθελαν.

Τι γίνεται όμως σήμερα με τα σημερινά παιδιά; Βυθίζονται όλο και περισσότερο στις οθόνες των υπολογιστών, σε παιγνίδια που τα παρασύρουν σε πλασματικούς κόσμους, με στόχο να σκοτώσουν, να κλεψουν να ξεγελάσουν τους φανταστικούς ήρωες. Βρώμικα παιγνίδια...

Ο,τι έχει σχέση με το παιδί εγινε εμπορεύσιμο είδος από τις πολυεθνικές.Τα έντονα φωσφοριζέ χρώματα, η επιβλητική φωνή και η ταχύτητα δολοφονούν τη δημιουργική φαντασία και διαστρεβλώνουν τις επιθυμίες και το νου.Τα παλιά παιγνίδια άφηναν ελεύθερη τη φαντασία, τη λογική, την επιθυμία για συνεργασία και το μοίρασμα. Ετσι μεγαλώνουμε παιδιά ''προγραμματισμένα'' χωρίς χαρά και κριτική σκέψη. Μεγαλώνουμε ανθρώπους ευάλωτους
στις ορέξεις των ισχυρών οικονομικών εταιριών.

Υπαρχει ελπίδα; Δεν έχω απάντηση.....

ΔΩΡΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας