"Η πόλη που σκότωσε την Κατερίνα..."
|
PDF
|
| Εκτύπωση |
|
E-mail
|
Γράφει ο/η Γιαννης Περδικάρης
|
28.01.09
|
«Εγώ πάντρεψα την Κατερίνα, εγώ την κήδεψα...
Η Κατερίνα αγαπούσε την πόλη. Από το Λιστόν ως το Σαρόκο και από το Σολάρι ως την Γαρίτσα ανάσαινε τον ρυθμό της, ζούσε με ένταση τον πυρετό της. Ήταν ερωτευμένη με την πόλη της, μια πόλη που δεν της άξιζε.
Η Κατερίνα ήταν ένα πρότυπο. Πρότυπο συντρόφου, πρότυπο μητέρας, πρότυπο επιστήμονα, πρότυπο επαγγελματία. Και για να μείνει πρότυπο, έτρεχε ολημερίς στην πόλη που της χάριζε κάθε λεπτό την αστοργία της. Ο χρόνος ήταν πάντα λίγος γι'αυτήν, όσο πολλοί ήσαν οι ύπουλοι κίνδυνοι που ελλόχευαν σιμά της.
Η πόλη, ένας λαβύρινθος χωρίς μίτο, με πλήθος μινώταυρων να παραμονεύουν σε κάθε γωνία.
Το άστυ καταπίνει σάρκες και ψυχές και ξερνάει το άλεσμα τους στις μυλόπετρες της κατανάλωσης. Χρόνος, αισθήματα, καρδιές, σιδερένια θηρία, απορρίμματα, όλα μαζί αξεδιάλυτο κουβάρι, ριγμένο στο χωνευτήρι της καθημερινότητας, στα σαγόνια μιας γής που έμεινε ορφανή από τον άνθρωπο.
Μας είπαν ότι η Κατερίνα πέρασε με κόκκινο. Και λοιπόν; Όταν ο καταδιωκόμενος πεζός διαθέτει τρία δεύτερα (ναι, ακόμα και σήμερα τρία δεύτερα!) για να κερδίσει την ζωή ή τον θάνατο στις συμπληγάδες μιας διάβασης στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης όπου εμείς οι οδηγοί στη θέα του πορτοκαλί επιταχύνουμε αντί να ακινητούμε, τότε το πράσινο, πορτοκαλί και κόκκινο γίνονται ένα φρικαλέο ουράνιο τόξο που μας εξακοντίζει στην κόλαση.
Νομίζετε πως την Κατερίνα την σκότωσε ο οδηγός που ολοφύρονταν μπροστά στο σάρκινο άλεσμα των τροχών του σιδερένιου θηρίου που τιθάσευε; Γελιέστε. Την Κατερίνα την σκοτώσαμε όλοι μας. Όλοι εμείς που απλώνουμε την αμεριμνησία μας για να αυλακώνουν την καρδία της πόλης σιδερένια θηρία ανεμπόδιστα. Όλοι εμείς που απλώνουμε την αμεριμνησία μας για να αυλακώνουν την καρδιά της πόλης σιδερένια θηρία ανεμπόδιστα. Όλοι εμείς που ο συγκλονισμός μας κρατά ίσαμε το ανοιγόκλεισμα ενός βλεφάρου, μέχρι που ο πρωινός Αυτιάς να μας σερβίρει προς κατανάλωση την επόμενη είδηση.
Γύρω η πόλη είναι ένας οχετός που ξεχειλάει κουφάρια, αλλά ο πολιτικός πετρώνει στο λιθάρι της σκοπιμότητας, ο δήμαρχος σχοινοβατεί στον εσμό των συμφερόντων, ο δικαστής οχυρώνεται πίσω από την έδρα του, ο αστυνόμος διπλώνει για να ζυγίσει μια ελλιπή μερίδα, ο υπάλληλος ξαναμετρά χασμώμενος τα τάλαρα του μισθού του και ο πολίτης αποενοχοποιεί την συνείδησή του με την ψήφο του. Όλοι μας έχουμε άποψη για όλα, αλλά κανείς βούληση για τίποτα. Και η πόλη παφλάζει στον βάλτο του μηδενός, ανακυκλώνοντας τις απεκκρίσεις της με αυταρέσκεια.
Όμως, ο νομοθέτης ολιγωρεί, ο κυβερνήτης ασελγεί, ο κριτής σιγεί, ο φύλακας αργεί και ο πολίτης πάσχει, τότε η πόλη καταλύεται. Και όταν η πόλη καταλυθεί, τότε δικαιώνεται το φλεγόμενο άστυ.
Κοιτάξτε τους είναι όλοι εδώ, παρατεταγμένοι αντίκρυ της. Ο πολιτικός οπλίζει την αναλγησία του, ο δήμαρχος οπλίζει την αβελτηρία του, ο δικαστής οπλίζει την ησυχία του, ο αστυνόμος, οπλίζει την αμεριμνησία του. Κι εγώ ο πολίτης δίνω το παράγγελμα με την ψήφο μου.
Σκοπεύσατε πύρ!
Εγώ πάντρεψα την Κατερίνα, εγώ την σκότωσα, εγώ την κήδεψα».
Ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος,
Πολίτης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ
Τεθλιμμένος συγγενής
Υπάρχουν 1 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 12.03.09 )
|
|
Γράφει ο/η Κώστας Απέργης
|
28.01.09
|
Ένα φαινόμενο, που όλοι ζούμε κατά τους βροχερούς μήνες του χρόνου, είναι η κατακράτηση σε ορισμένα σημεία των δρόμων νερών ή η ροή αυτών από τις δεξιά και αριστερά πλευρές των δρόμων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επικλινές έδαφος.
Όλοι μας ασφαλώς έχουμε νοιώσει τον πανικό, να περάσουμε από τέτοιο σημείο, πριν μας προλάβει διερχόμενο αυτοκίνητο, το οποίο στο πέρασμά του θα εξακοντίσει πίδακες «δίκην συντριβανίου», καταβρέχοντας εμάς τους δυστυχείς πεζούς, διότι δυστυχώς λείπει και η σχετική οδική αγωγή, από πολλούς μας.
Κι όλα αυτά για κάποια πράγματα αυτονόητα και κατά τη γνώμη μου εύκολα στην αντιμετώπισή τους.
Παλιότερα, όταν οι δρόμοι ήταν ακόμη χωματόδρομοι, υπήρχαν δεξιά και αριστερά ρείθρα (καναλέτα), τα οποία οι κοινοτικές αρχές φρόντιζαν να διατηρούν σε λειτουργία, ώστε να κυλούν εκεί τα νερά και να είναι βατός ο δρόμος σε ανθρώπους και βοηθητικά ζώα. Αυτό συνεχίστηκε και όταν οι δρόμοι άρχισαν να ασφαλτοστρώνονται. Με το πέρασμα όμως του χρόνου το μέτρο ατόνησε. Επάλληλες ασφαλτοστρώσεις ουδόλως έλαβαν υπόψη τους τα υπάρχοντα ρείθρα, τα κάλυψαν (για να διαπλατύνουν άραγε το δρόμο ή από άγνοια ή αδιαφορία;) με αποτέλεσμα τα νερά της βροχής να τρέχουν ή να λιμνάζουν πια στο οδόστρωμα.
Άμεση συνέπεια των ανωτέρω, πέρα της δυσκολίας να βαδίζει πια κανείς στο δρόμο, είναι και η καταστροφή του οδοστρώματος και η μετατροπή του σε σεληνιακό τοπίο γεμάτο λακκούβες άκρως επικίνδυνες, πολλές φορές όχι άμεσα αντιληπτές από τους οδηγούς, με γνωστά αποτελέσματα.
Η επίρριψη ευθυνών, από τους «αρμοδίους», από τον ένα στον άλλο «- Όχι δεν είναι δικός μου , είναι της Νομαρχίας, είναι του Δήμου, είναι Αγροτικός ο δρόμος κλπ.» μεταθέτει το πρόβλημα, δεν το λύνει και αυτό διαιωνίζεται.
Άμεση λοιπόν ανάγκη να ανοίξουν τα αυλάκια και να καθαριστούν εκατέρωθεν των δρόμων. Το κόστος είναι ελάχιστο, ένας εκσκαφέας μερικές ημέρες, θα εξοικονομηθούν δε τα χρήματα από τα ποσά που κατ΄ έτος δαπανώνται για συντήρηση των οδοστρωμάτων, αφού θα εκλείψουν σε μεγάλο βαθμό οι λόγοι καταστροφής τους. Αν είναι δύσκολο να γίνει αυτό σε επίπεδο Νομαρχίας, ας γίνει σε επίπεδο Δήμων.
Εκτός και αν αυτή η κατάσταση βολεύει....
Υπάρχουν 0 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 12.03.09 )
|
|
Του Αγίου Γρηγορίου...
|
PDF
|
| Εκτύπωση |
|
E-mail
|
Γράφει ο/η Κβκ
|
25.01.09
|
Στη Χάρη του Αγίου Γρηγορίου του εκ Ναζιανζού, ο καιρός, μας έκανε τη δική του χάρη, με ένα πρωινιάτικο διάλειμμα με σχετική ηλιοφάνεια... Στο «Κτήμα Βραδή», στου Λαγουδέρη, το μικρό εκκλησάκι με το αιγαιοπελαγίτικο χρώμα, που συμπλήρωσε τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, γιόρταζε μαζί με τον ιδιοκτήτη του Γρηγόρη Βραδή.
Στον περιορισμένο εσωτερικό του χώρο, μετά βίας είχαν χωρέσει οι τρεις ιερείς και οι πέντε ψαλτάδες. Οι περισσότεροι πιστοί παρακολουθούσαν τη Λειτουργία απέξω, βηματίζοντας κάθε τόσο για να «σπάσουν» την παγωνιά, βοηθούντος και του ήλιου, που συνεχώς μπαινόβγαινε πίσω από κάτι γκριζωπά σύννεφα.
Με το πέρας της Λειτουργίας, τα σπερνά της ημέρας, αφού ευλογήθηκαν κατά το καθιερωμένο, μεταφέρθηκαν σε παρακείμενο οίκημα, όπου οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να τα δοκιμάσουν, μαζί με τους νοστιμότατους λουκουμάδες που προσέφερε η οικογένεια Βραδή...
Υπάρχουν 0 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 12.03.09 )
|
|
Παρουσίαση Διατριβής
|
PDF
|
| Εκτύπωση |
|
E-mail
|
Γράφει ο/η Κβκ
|
23.01.09
|
Την ερχόμενη Πέμπτη 29 Ιανουαρίου και ώρα 13.00 ο Κορακιανίτης Μουσικολόγος Κώστας Ζερβόπουλος θα υποστηρίξει τη διδακτορική του διατριβή στην Αθήνα (οδός Βαλαωρίτου 18 & Αμερικής) στα γραφεία του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Αθήνα (τηλέφωνα 210-3635637 και 3635625).
Θέμα της διατριβής είναι «Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος και οι μελοποιήσεις του σολωμικού Ύμνου».Πρόκειται για τη « σύμπραξη ενός κορυφαίου ποιητή και ενός κορυφαίου συνθέτη, που αποτελεί το πρώτο μεγάλο έργο της νεότερης ελληνικής μουσικής δημιουργίας, μοναδικό ίσως στο είδος του στην παγκόσμια μουσική ιστορία», όπως αναφέρει ο ερευνητής στην ογκώδη εργασία του, η οποία συνοδεύεται από όλα τα σχετικά τεκμήρια.
Στη συνέχεια, ακολουθεί μια κατατοπιστική περίληψη...
Υπάρχουν 1 σχόλια. Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας
|
Τελευταία ανανέωση ( 12.03.09 )
|
Διαβάστε περισσότερα...
|
|
|