Σχετικά με το σημείωμα <Περί ανεγέρσεως Ναού> του κ. Γιώργου Σ. Σαββανή, θα ήθελα να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Ο αγαπητός Γιώργος αναφέρεται σε μια παράδοση που υπάρχει στην οικογένειά του, την οποία παλιότερα είχε αναφέρει από την ίδια στήλη και ο γιατρός κ. Σπύρος Σαββανής.

Σε ό,τι αφορά την ονομασία του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα,πιθανόν να είναι αληθής. Η ιδρυτική πράξη του ναού, η οποία θα μπορούσε να δόσει απάντηση, δυστυχώς λείπει από το βιβλίο του συμβολαιογράφου (Κ 255,26 VIII), διότι βέβηλο χέρι έχει αφαιρέσει τα σχετικά φύλλα (βρίσκονται άραγε σε κάποιο ιδιωτικό Αρχείο;).

Σχετικά τώρα με την οικογένεια Σαββανή και την έλευσή της στην Κέρκυρα και στην Κορακιάνα, είναι σίγουρο ότι είναι προγενέστερη του 1600. Αναφέρεται ήδη τον Αύγουστο του 1473 ο Αρσένιος Σαββανής, ο οποίος πακτώνει κτήματα του Άη Λια.(Συμβολαιογράφος Ιωάννης Χοντρομάτης, πράξη 30,φ 6 α΄, 1473). Είναι δηλαδή το επίθετο Σαββανής ένα από τα αρχαιότερα στην Κορακιάνα, σύμφωνα με αυτά που ερευνήσαμε στο Ιστορικό Αρχείο της Κέρκυρας (άλλα δύο σώζονται μέχρι σήμερα, Βραδής και Μωραΐτης [1473].

Όσο για την καταγωγή από Κωνσταντινούπολη,χρειάζονται και στοιχεία και συζήτηση…

Τα παραπάνω περιέχονται στο βιβλίο μου «ΚΟΡΑΚΙΑΝΑ-ΣΕΛΙΔΕΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ 15ο ΕΩΣ  ΚΑΙ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ.

 Κώστας Απέργης   

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Λιτανεία της εικόνας της Αναστάσεως σήμερα το απόγευμα (Κυριακή 26 Μαΐου 2013), στην Αλεπού. Από τις Κουλίνες, βήμα-βήμα τον επαρχιακό δρόμο, στους ήχους της Μπάντας και με τις «φωνές» της Χορωδίας της Φιλαρμονικής Κορακιάνας, ίσαμε δύο χιλιόμετρα απόσταση. Ανά διαστήματα «συστάδες» κόσμου στο δρόμο, για να παρακολουθήσουν την πομπή να περνάει. Κάθε τόσο και κάποιος ιερέας πύκνωνε τις τάξεις του ψαλτηρίου, μέχρι και τα τελευταία μέτρα της πορείας. Στην άλλη λωρίδα του δρόμου η κυκλοφορία των οχημάτων συνεχιζόταν περίπου ανενόχλητη, συνθέτοντας ένα περίεργο ηχητικό κράμα θορύβου, μελωδίας και ψαλμών. Στην εκκλησία της Θεοτόκου, στο στενό της ενορίας, όπου κατέληξε η πομπή, ευλογήθηκαν και μοιράστηκαν άρτοι. Είχε πια νυχτώσει, όταν χορωδοί και μουσικοί πήραν το δρόμο της επιστροφής για το χωριό…

Υ.Γ.: Απαραίτητος συντελεστής της Λιτανείας, αποδείχτηκε το Ι.Χ. φορτηγάκι, που, αφού μετέφερε τα «έπιπλα», κουβάλησε και αρκετούς Χορωδούς, από το χώρο στάθμευσης μέχρι το σημείο εκκίνησης.

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας

Με την ευκαιρία της γιορτής Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, θα ήθελα να παρουσιάσω μια ενδιαφέρουσα ιστορική πτυχή που αφορά στην ονομασία του οικογενειακού ναού του Αγίου Σπυρίδωνα στην Αρκούδενα.

Η οικογένεια Σαββανή έφτασε στην Κέρκυρα περί τις αρχές του 1600 προερχόμενη από την Κωνσταντινούπολη και αφού είχαν εγκατασταθεί ενδιαμέσως στο Χάνδακα της Κρήτης (Ηράκλειο) και κατόπιν στην Πελοπόννησο. Τη μέρα της αποβίβασης στην Κέρκυρα (περιοχή Γουβιά) έτυχε να είναι η γιορτή των Κωνσταντίνου και Ελένης. Έτσι, μετά την εγκατάστασή τους στην Κορακιάνα έκαμαν τάμα να ανεγείρουν ναό ο οποίος θα έφερε το όνομα Κωνσταντίνου και Ελένης. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η απόφαση αυτή οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι προέρχονταν από την Πόλη.

Το "Τάμα" αυτό πραγματοποιήθηκε πολλά χρόνια αργότερα, το 1674, όταν ο Παπά- Νικόλας Σαββανής έλαβε την άδεια από τις Ενετικές αρχές για την ανέγερση του ναού.

Η άδεια αυτή είναι στο έγγραφο που επισυνάπτω. Είχε όμως προηγηθεί το θαύμα του Αγίου με το σταμάτημα της επιδημίας πανούκλας λίγους μήνες πριν το 1673. Έτσι και μετά και από γενική επιθυμία, εγκαταλείφθηκε η αρχική ονομασία και τελικά ο ναός αφιερώθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Γιώργος Σ. Σαββανής

Το μικρό σκιερό, ανηφορικό μονοπάτι, καθάριο, με ασβεστωμένες πέτρες-σημαδούρες εδώ και κει, οδηγούσε στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, στη Βενετιά. Ανήμερα της εορτής, γέμισε με κόσμο, που προσήλθε να παρακολουθήσει τη Λειτουργία. Και την ώρα  που το μικρό σήμαντρο σήμαινε τη λήξη, ο ιερέας ενημέρωνε για την ανάγκη ανακατασκευής της πέτρινης Αγίας Τράπεζας, με τον οβολό των πιστών, φυσικά. Έξω, στο πλάϊ της εισόδου, οι γυναίκες Επίτροποι του ναού φρόντιζαν ήδη για το κέρασμα με καφέ και ούζο, ενώ χειροποίητο γλυκό προσφέροταν από την εορτάζουσα οικογένεια Μεταλληνού (Κώστας και Μαριαλένα).Έτσι πέρασε κάπως η ώρα και το εκκλησίασμα, αφού αντάλλαξε ευχές (και προς τον εορτάζοντα παπα-Κώστα) πήρε το δρόμο της επιστροφής, με στοίχιση, στο στενό κατήφορο…

Λίγη ώρα αργότερα, στην κεντρική πλατεία της πόλης εξελισσόταν η παρέλαση για την επέτειο της Ένωσης της Επτανήσου με τη μητέρα πατρίδα. Σχολεία, χορευτικά συγκροτήματα με τις παραδοσιακές στολές του κάθε τόπου, σώματα προσκόπων συγκροτούσαν μαζί με τις τέσσερις Φιλαρμονικές και τον κόσμο, ένα πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος. Στο τέλος, το χορευτικό και η μπάντα της Φιλαρμονικής Κορακιάνας, μαζί με το χορευτικό των Κερκυραίων της Θεσσαλονίκης, απέδωσαν καταμεσής του Λιστόν, τοπικού χορούς, ενθουσιάζοντας τον κόσμο…

Υ.Γ. Και απέναντι από την εξέδρα των επισήμων, μια σημαία με τον λέοντα της Βενετίας του 1800 ανέμιζε … που αποχώρησε (?), μόλις έφθασε εκεί η μπάντα της Κορακιάνας…

 Υπάρχουν 0 σχόλια.
Πατήστε εδώ για να προσθέσετε το δικό σας