Ένα χειρόγραφο σημείωμα του Ιουνίου του 1990, με αποστολέα τον χωριανό μας λιμενάρχη και συνάμα ποιητή Σπύρο Ιωνά και παραλήπτη την κυρά-Λένη (Μαρτζούκου) παλιά δασκάλα του χωριού, έδωσε την αφορμή για μια επίσκεψη στο σπίτι της κόρης της (επίσης δασκάλας) Μαρίας, στις Μουργάδες. Η επιστολή αυτή ήταν η απόδειξη της  επικοινωνίας πνευματικών ανθρώπων της μικρής μας κοινωνίας, σε όχι και τόσο μακρινές εποχές, τότε που τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας δεν είχαν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους. Ο Λιμενάρχης είχε αποστείλει σε εκείνη «που πρώτη τον έμαθε να γράφει και να διαβάζει», ένα αντίτυπο της πρώτης του ποιητικής συλλογής και φυσικά ακολούθησε ο σχολιασμός συνοδευόμενους από κάποιους στίχους του Σικελιανού και η ανταπάντηση. Όμως αυτό ήταν μόνο η αρχή, γιατί η Μαρία Μαρτζούκου, ξεσκονίζοντας τα κιτάπια της μάνας της θα ανακαλύψει πως η κυρα- Λένη δεν άφηνε να πάει χαμένη καμία ευκαιρία για γραπτή επικοινωνία και με άλλα πρόσωπα, όπως με τον επίσης χωριανό μας ποιητή Κώστα Μπαλατσινό κ.ά. Έτσι και η δική μας κουβέντα (επίσης μαθητή με τη δασκάλα του) πέρασε υποχρεωτικά μέσα από τα νοήματα των παλιών χειρογράφων και ο χρόνος της αναλώθηκε στην αξία της διαφύλαξης αυτών των κειμένων…