Στην απογευματινή λιακάδα, η παρέα των μικρών παιδιών έστρεψε το ενδιαφέρον της στα παιδικά, ανέξοδα παιχνίδια που παιζόταν δύο και τρεις γενιές πίσω… «Τσιλίκι»,«Κάτω Πουλί», «Μήλα», «Κλέφτες και Αστυνόμοι», «Λάτα», «Γουβίτσες», «Μακριά Γαϊδούρα», «Κουτσό», «Κρυφτό» κλπ κλπ. Μερικά από αυτά τους ήταν οικεία,τουλάχιστον μέσα από διηγήσεις γονέων και παππούδων και ήταν αρκετά για να εξάψουν την παιδική περιέργεια που επιζητούσε λεπτομέρειες και για τα υπόλοιπα…Όλα αυτά στην «πίστα του Μώρου».

Την ίδια ώρα, άλλα παιδιά, στην απάνω Μουργάδα, έσβηναν τα κεριά στις τούρτες γενεθλίων της Αλεξάνδρας και του Βαγγέλη, «ζωντανεύοντας» τη γειτονιά.

Στην άλλη άκρη του χωριού τώρα, τα κάπως «μεγαλύτερα παιδιά» (ηλικίας άνω των 60 ετών),ματαίως ανέμεναν το άνοιγμα του καφενείου για τη συνηθισμένη καθημερινή χαρτοπαιξία. Τελικά, το καφενείο δεν άνοιξε και η ώρα πέρασε με κουβέντα…