"Η μυρωδιά της τηγανητής μελιτζάνας και πιπεριάς καθώς και η φρέσκια σάλτσα ντομάτας μου θυμίζουν έντονα τα καλοκαιρινά μας μπάνια όταν ήμασταν παιδιά! Από τα χαράματα με ξύπναγαν οι μυρωδιές που προανέφερα. Ήταν η μέρα που θα οδεύαμε προς Δασιά μεριά. Αρκετή η απόσταση όταν την κάνεις πεζή. Όσοι είχαν γαϊδουράκι ήταν τυχεροί. Εμείς δεν είχαμε! Ξεκίναγε η συντροφιά με τα φαγώσιμα κρεμασμένα στα ''σκαρβέκια ''του γαϊδάρου. Τα πιο μικρά παιδιά ''απισακάπουλα''. Το γαϊδούρι της Αγγέλικας ήταν πολύ άγριο και μόνο εκείνη μπορούσε να το κουμαντάρει. Ετσι ήταν μοναχή καβαλάρισσα. Όσοι δεν είχαν ''μέσο'' ακολουθούσαν με τα πόδια. Αν ο ιδιοκτήτης του υποζυγίου ήταν καλόβολος κατέβαινε μισοστρατίς και παραχωρούσε τα γκέμια σε άλλον. Η ώρα αναχώρησης ήταν πολύ πρωινή, πριν ο ήλιος ξεμυτίσει από τον ορίζοντα του Ύψου. Με τα σχετικά γέλια και τις παρατηρήσεις των μεγάλων προς τους μικρούς, φτάναμε στης Μέρλαινας το κτήμα. Δέντρα παμπάλαια, καλαμιές και αμάραντοι σπαρμένοι μέχρι το κύμα. Πυκνή σκιά λες και για μας ήταν φτιαγμένο το σκηνικό. Απιθώναμε τα πράγματα στα ριζά των δέντρων και καθόμαστε στη σκιά. Μην σας κάνει εντύπωση των νεώτερων. Υπήρχε ώρα συγκεκριμένη για το πότε θα ρίχναμε το κορμί στη θάλασσα. Ποτέ πριν τις δέκα για να μην πω έντεκα! Οι γυναίκες έπαιρναν τα πλεκτά και τα κεντήματα και έριχναν βελονιές εν μέσω κραυγών προς τα άτακτα τέκνα που πλατσούριζαν και του σχετικού κουτσομπολιού. Η Τασούλα, η Ρήνη, ο Τάσος, ο Νίκος ο συχωρεμένος, ο Κώστας, η Μαριέττα, η Ευθυμία η Κική, ο Αντώνης η Εριφύλη, οι τυφλές  Όλγα και  Βαγγελίτσα! Α! Ναι! Ενα περίεργο! Φέρναμε βότσαλα από την παραλία και τα βάζαμε στη χούφτα της Βαγγελίτσας. Τα ψαχούλευε λίγο και ύστερα έκανε τη διαπίστωση! «Αυτό μου το έδωσε η Δώρα, αυτό η Τασούλα!!». Φάνταζε θαύμα στα δικά μας ανοιχτά μάτια!

Στο μεταξύ οι γιαγιάδες σήκωναν τα βελέσια ως το γόνατο και με το ένα χέρι βαστούσαν το βελέσι, με το άλλο έσερναν τις κουρελούδες μέχρι το κύμα. Άρπαζαν και έναν κόπανο και χτύπαγαν με άχτι να φύγουν τα χνάρια του Χειμώνα! Ήταν μια πολύ αστεία σκηνή. Δεν ήθελαν, σεμνότυφες ως ήταν, να αποκαλυφτεί μήτε πόντος πάνω από το γόνατο. Ύστερα τις έσερναν πάλι στο παραπλήσιο ποτάμι και τις ξέπλεναν από την αλμύρα. Και όταν η πολυπόθητη ώρα της έγκρισης ερχόταν, με αλαλαγμούς πέφταμε στο νερό. Η πιο ένθερμη κολυμβήτρια ήταν η Εριφύλη! Πολύ έντονα θυμάμαι την πάλη της με το νερό! Και νάσου βουτιές από το μόλο και νάσου πάλι κάποια ώρα γκρίνια να βγούμε να φάμε, να στεγνώσουμε και να πάρόυμε το δρόμο του γυρισμού, κόκκινοι- κόκκινοι σαν μπαρμπούνια φρέσκα. Οι πιο ευαίσθητοι επιδερμικώς τα βράδια αλείφονταν με γιαουρτάκι από την κυρά Χριστίνα!
Ήρθανε μετά λίγα χρόνια και κάποιες αλλαγές. Κάποιοι συντοπίτες μας εξ Αθηνών που είχαν την πολυτέλεια του αυτοκινήτου, μας έπαιρναν μαζί τους εποχούμενους πολλές φορές. Ήταν τότε που πηγαίναμε με το Γιώργο και την Όλγα μαζί στη Δασιά. Ήταν όμορφα, ξεκούραστα κι έτσι το απόγευμα είχαμε το κουράγια και για μια εξερεύνηση στο Τριοκάτσουλο ή μια βόλτα στην Πλάστιγγα !

Ωραίες εποχές γεμάτες χρώματα και αρώματα!!!!!!!!!

ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!!!!!!!!!"

Δώρα Μεταλληνού

ΣΗΜ.:Η φωτο αναφέρεται σε παλαιότερη εποχή από αυτήν που περιγράφει η Δώρα και απεικονίζει την οικογένεια Φόδωρ επί...το μπάνιο (από το αρχείο της κας Τσάντας Ιωνά)