| Κορακιανίτικος Χορός (Σταυρωτός) |
| Γράφει ο/η Κώστας Απέργης | |
| 06.03.08 | |
|
Ο Κορακιανίτικος χορός , το γνωστό σε όλους μας Σταυρωτό, είναι ο αντιπροσωπευτικός χορός της Κορακιάνας. Χορεύεται σε όλα τα πανηγύρια και τα γλέντια μέχρι και σήμερα...
Ο χορός αυτός φαίνεται να διασώζεται μόνο στην ορχηστρική του μορφή, χωρίς να συνοδεύεται από στίχους. Η τελική διασκευή και ενοργάνωση μάλλον έγινε στις αρχές του περασμένου αιώνα από τον δάσκαλο και επικεφαλής της ομώνυμης μαντολινάτας Πάπα {Σπύρος Μαρτζούκος}.
Φυσικά στις γιορτές και τα πανηγύρια, οι λαϊκοί οργανοπαίχτες έπαιζαν τον ίδιο σκοπό με κύρια όργανα βιολί, κιθάρα και ταμπούρλο. Δεν είναι σωστό ότι δεν υπάρχουν στίχοι στον εν λόγω χορό, για τον απλούστατο λόγο ότι στο σκοπό και στο ρυθμό του ταιριάζουν πολλά τραγούδια, όλα αυτά που χορεύονται υπό το γενικό τίτλο «χορός σταυρωτός». Τα περισσότερα από αυτά χορεύονταν τις Αποκριές και επειδή ήταν πολλά, κανένα δεν επικράτησε, ώστε να γίνει το αντιπροσωπευτικό τραγούδι αυτού του χορού, παρά μόνο η μελωδία και ο ρυθμός του. Τελευταία και εξ αιτίας αυτής της φαινομενικής έλλειψης, υιοθετήθηκαν στίχοι του μουσικοδιδασκάλου κ. Ναπολέοντος Ιω. Σκολαρίκη, οι οποίοι όμως, παρά τη φιλότιμη προσπάθειά του, δεν ανταποκρίνονται, στο περιεχόμενο των παλιών Κορακιανίτικων τραγουδιών, αντίθετα παρουσιάζονται με μια εξεζητημένη επιτήδευση, που στερούν το αυθόρμητο και ανάλαφρο που θα έπρεπε να έχει ένα λαϊκό, δημοτικό τραγούδι. Προτείνω λοιπόν οι «κεφαλές» του χωριού, να ασχοληθούν με το θέμα και να κάμουν μια επιλογή από τα παλιά τραγούδια και ένα από αυτά να καθιερωθεί σαν το αντιπροσωπευτικό του Κορακιανίτικου χορού. Από μέρους μου παραθέτω ένα τέτοιο τραγούδι που είναι δημοσιευμένο στο βιβλίο «Κερκυραϊκά Δημοτικά Τραγούδια» του Γιάννη Μαρτζούκου {Καθηγητή}. Είναι το γνωστό τραγούδι «Η Σταυρούλα»: Μια αυγούλα, Σταυρούλα, θέννα σηκωθώ, μια αυγούλα θέννα σηκωθώ να μπώ σε περιβόλι να κόψω, Σταυρούλα, μήλο της μηλιάς, να κόψω μήλο της μηλιάς, κυδώνι της αγάπης. Να κόψω, Σταυρούλα, κι ένα λιόφυλλο, να κόψω κι ένα λιόφυλλο, να παίξω το λιοντάρι. Λιοντάρι , Σταυρούλα μου, περήφανο, λιοντάρι μου περήφανο, τι δε χτυπάς γιομάτα; Χτύπα και συ γιομάτα ξανθή και μαυρομάτα. Να πάμε, Σταυρούλα, να τηνε φέρωμε, να πά να τηνέ φέρωμε κι ας έχη μαύρα μάτια ξανθή και μαυρομάτα ! Κι' ά δε μας, Σταυρούλα, τηνέ δώκουνε, κι' ά δε μας τηνέ δώκουνε κάμε με δυό κομμάτια ξανθή και μαυρομάτα ! Το παραπάνω τραγούδι το διέσωσε ο Γιάννης Μαρτζούκος ακούγοντάς το σε χορό στην Κορακιάνα το 1906, όπως ο ίδιος σημειώνει.  ΣΗΜ: το παραπάνω κείμενο - πρόταση γράφτηκε από τον Κώστα Σταμ. Απέργη και η φωτογραφία είναι της Ηλέκτρας Μπαλατσινού |
| < Προηγ. | Επόμ. > |
|---|
