Πρωτάκια
Γράφει ο/η Δώρα Μεταλληνού   
11.09.12

protakia.jpg

"Σκαλίζοντας το βιβλίο της μνήμης μου, στέκομαι πάντα με γλυκιά νοσταλγία στα πρώτα- πρώτα χρόνια μου, τα μαθητικά.

Τότε, που οι περισσότεροι με πάνινη τσάντα, φορτωμένη όνειρα και το αναγνωστικό της ''Λόλας'' βαδίζαμε καθημερινά προς το σχολείο.

Το σχολείο μας ήτανε στολίδι στο χωριό. Δωρεά συγχωριανού μας που ρίζωσε στην Αμερική, μα το χωριό του δεν το ξέχασε ποτέ. Στέκει ακόμη επιβλητικό στη μέση του χωριού. Είναι όμως θαρρείς μελαγχολικό και μόνο...

Που είναι οι εποχές που δεκάδες παιδιών πλημμύριζαν τις αίθουσες;

Την πρώτη δικιά μου μέρα την θυμάμαι πολύ έντονα! Πρωτάκι, με μοσχοβολιστά ρούχα από την αλισίβα, άσπρους φιόγκους στα μαλλιά, μπλε ποδιά και δαντελένιο άσπρο γιακά,
ξεκίνησα από το σπίτι μου για το σχολείο. Κι ενώ ανυποψίαστη περπατούσα με έντονο καρδιοχτύπι για το ''άγνωστο'' που με περίμενε, απρόσμενα αδειάζει πίσω από τα πόδια μου ένας ''πελαργός '' με νερό. Η Αγγέλικα στεκόταν στο κατώφλι της ψηλή και με το χαρακτηριστικό γάργαρο γέλιο της μου λέει: «Όπως τρέχει το νερό, έτσι να παίρνεις κι εσύ τα γράμματα!». Η ευχή της θαρρώ έπιασε και κάθε φορά που θυμόμαστε το γεγονός αργότερα γελάγαμε.

Άλλη μέρα, την πρώτη όμως πάλι χρονιά, καθώς τρέχοντας κατέβαινα από την ''Κουτσολιά'', ο Σπύρος ο Λιάθης συναντώντας με μου λέει ξαφνικά: «Δώρα! Σου έπεσε το ''Α''! Κοίταξα φυσικά, μα δεν το βρήκα...»

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑΚΙΑ!"

Δώρα Μεταλληνού



Τελευταία ανανέωση ( 11.09.12 )