Μόνο οι αντιφάσεις του ουρανού μας πείθουν πως ήρθε το Φθινόπωρο! Πρέπει πολύ προσεκτικά να παρατηρήσουμε το αχνό χαμόγελο του Οχτώβρη για να δούμε την έλευση του Χειμώνα: Οι μέρες μικραίνουν, τα κυκλάμινα χρωματίζουν το πράσινο.Το φθινόπωρο προσπαθεί, αλλά το Καλοκαίρι πεισματικά πατάει πόδι....
Εποχή χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων. Ποτέ δεν ξεχνώ εκείνο το μοσχοβολιστό γλυκό από κυδώνι, που έφτιαχνε η νόνα μου! Σε υπέροχο ροζ χρώμα, που ποτέ δεν κατάφερα να πετύχω! Ελλείψει δε βάζου, μέσα στο μπουκαλέτο το έβαζε! Αμ εκείνο το σκουρόχρωμο γλυκό από σταφύλι;  Και πάντα αρωματισμένο με φύλλα αρμπαρόριζας! Στα ταβάνια του κατωγιού κρεμασμένα σταφύλια, που διατηρώντουσαν για μήνες. Και τα τζίτζιφα; Περασμένα από μούστο και ελαφρά ψημένα στο φούρνο! Μα πάνω από όλα οι ''συκομαϊδες''! Ποστιασμένες σε πήλινα βάζα με λίγο πιπέρι, λίγο ούζο και μαραθόσπορο να γεύεται ο μουσαφίρης με το απαραίτητο νερωμένο ουζάκι! Και φυσικά οι πατατόνες έκαναν την εμφάνισή τους! Πηγαίναμε παιδιά στο φούρνο το πρωί και το μεσημέρι  μελωμένες τις παίρναμε!

Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά που τόσο ζωντανά χαράχτηκαν στη μνήμη! Και ομορφαίνουν την αγριάδα των ημερών που ζούμε.....

ΔΩΡΑ ΣΠ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ